Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
lege an
du
legst an
er/sie/es
legt an
wir
legen an
ihr
legt an
sie/Sie
legen an
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
legte an
du
legtest an
er/sie/es
legte an
wir
legten an
ihr
legtet an
sie/Sie
legten an
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe angelegt
du
hast angelegt
er/sie/es
hat angelegt
wir
haben angelegt
ihr
habt angelegt
sie/Sie
haben angelegt
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte angelegt
du
hattest angelegt
er/sie/es
hatte angelegt
wir
hatten angelegt
ihr
hattet angelegt
sie/Sie
hatten angelegt
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde anlegen
du
wirst anlegen
er/sie/es
wird anlegen
wir
werden anlegen
ihr
werdet anlegen
sie/Sie
werden anlegen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde angelegt haben
du
wirst angelegt haben
er/sie/es
wird angelegt haben
wir
werden angelegt haben
ihr
werdet angelegt haben
sie/Sie
werden angelegt haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [anlegen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
lege an
du
legest an
er/sie/es
lege an
wir
legen an
ihr
leget an
sie/Sie
legen an
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe angelegt
du
habest angelegt
er/sie/es
habe angelegt
wir
haben angelegt
ihr
habet angelegt
sie/Sie
haben angelegt
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde anlegen
du
werdest anlegen
er/sie/es
werde anlegen
wir
werden anlegen
ihr
werdet anlegen
sie/Sie
werden anlegen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde angelegt haben
du
werdest angelegt haben
er/sie/es
werde angelegt haben
wir
werden angelegt haben
ihr
werdet angelegt haben
sie/Sie
werden angelegt haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
legte an
du
legtest an
er/sie/es
legte an
wir
legten an
ihr
legtet an
sie/Sie
legten an
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte angelegt
du
hättest angelegt
er/sie/es
hätte angelegt
wir
hätten angelegt
ihr
hättet angelegt
sie/Sie
hätten angelegt
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde anlegen
du
würdest anlegen
er/sie/es
würde anlegen
wir
würden anlegen
ihr
würdet anlegen
sie/Sie
würden anlegen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde angelegt haben
du
würdest angelegt haben
er/sie/es
würde angelegt haben
wir
würden angelegt haben
ihr
würdet angelegt haben
sie/Sie
würden angelegt haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [anlegen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
lege an; leg an
ihr
legt an
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [anlegen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
