Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
beginne
du
beginnst
er/sie/es
beginnt
wir
beginnen
ihr
beginnt
sie/Sie
beginnen
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
begann
du
begannst
er/sie/es
begann
wir
begannen
ihr
begannt
sie/Sie
begannen
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe begonnen
du
hast begonnen
er/sie/es
hat begonnen
wir
haben begonnen
ihr
habt begonnen
sie/Sie
haben begonnen
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte begonnen
du
hattest begonnen
er/sie/es
hatte begonnen
wir
hatten begonnen
ihr
hattet begonnen
sie/Sie
hatten begonnen
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde beginnen
du
wirst beginnen
er/sie/es
wird beginnen
wir
werden beginnen
ihr
werdet beginnen
sie/Sie
werden beginnen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde begonnen haben
du
wirst begonnen haben
er/sie/es
wird begonnen haben
wir
werden begonnen haben
ihr
werdet begonnen haben
sie/Sie
werden begonnen haben
Tryb łączący czasownika na czasownik nieregularny [beginnen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
beginne
du
beginnest
er/sie/es
beginne
wir
beginnen
ihr
beginnet
sie/Sie
beginnen
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe begonnen
du
habest begonnen
er/sie/es
habe begonnen
wir
haben begonnen
ihr
habet begonnen
sie/Sie
haben begonnen
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde beginnen
du
werdest beginnen
er/sie/es
werde beginnen
wir
werden beginnen
ihr
werdet beginnen
sie/Sie
werden beginnen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde begonnen haben
du
werdest begonnen haben
er/sie/es
werde begonnen haben
wir
werden begonnen haben
ihr
werdet begonnen haben
sie/Sie
werden begonnen haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
begänne; begönne
du
begännest; begännst; begönnest; begönnst
er/sie/es
begänne; begönne
wir
begännen; begönnen
ihr
begännet; begännt; begönnet; begönnt
sie/Sie
begännen; begönnen
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte begonnen
du
hättest begonnen
er/sie/es
hätte begonnen
wir
hätten begonnen
ihr
hättet begonnen
sie/Sie
hätten begonnen
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde beginnen
du
würdest beginnen
er/sie/es
würde beginnen
wir
würden beginnen
ihr
würdet beginnen
sie/Sie
würden beginnen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde begonnen haben
du
würdest begonnen haben
er/sie/es
würde begonnen haben
wir
würden begonnen haben
ihr
würdet begonnen haben
sie/Sie
würden begonnen haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikina czasownik nieregularny [beginnen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
beginne; beginn
ihr
beginnt
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika na czasownik nieregularny [beginnen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);