Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
schreie ein
du
schreist ein
er/sie/es
schreit ein
wir
schreien ein
ihr
schreit ein
sie/Sie
schreien ein
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
schrie ein
du
schriest ein
er/sie/es
schrie ein
wir
schrien ein
ihr
schriet ein
sie/Sie
schrien ein
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe eingeschrien
du
hast eingeschrien
er/sie/es
hat eingeschrien
wir
haben eingeschrien
ihr
habt eingeschrien
sie/Sie
haben eingeschrien
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte eingeschrien
du
hattest eingeschrien
er/sie/es
hatte eingeschrien
wir
hatten eingeschrien
ihr
hattet eingeschrien
sie/Sie
hatten eingeschrien
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde einschreien
du
wirst einschreien
er/sie/es
wird einschreien
wir
werden einschreien
ihr
werdet einschreien
sie/Sie
werden einschreien
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde eingeschrien haben
du
wirst eingeschrien haben
er/sie/es
wird eingeschrien haben
wir
werden eingeschrien haben
ihr
werdet eingeschrien haben
sie/Sie
werden eingeschrien haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [einschreien]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
schreie ein
du
schreiest ein
er/sie/es
schreie ein
wir
schreien ein
ihr
schreiet ein
sie/Sie
schreien ein
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe eingeschrien
du
habest eingeschrien
er/sie/es
habe eingeschrien
wir
haben eingeschrien
ihr
habet eingeschrien
sie/Sie
haben eingeschrien
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde einschreien
du
werdest einschreien
er/sie/es
werde einschreien
wir
werden einschreien
ihr
werdet einschreien
sie/Sie
werden einschreien
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde eingeschrien haben
du
werdest eingeschrien haben
er/sie/es
werde eingeschrien haben
wir
werden eingeschrien haben
ihr
werdet eingeschrien haben
sie/Sie
werden eingeschrien haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
schrie ein
du
schriest ein
er/sie/es
schrie ein
wir
schrien ein
ihr
schriet ein
sie/Sie
schrien ein
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte eingeschrien
du
hättest eingeschrien
er/sie/es
hätte eingeschrien
wir
hätten eingeschrien
ihr
hättet eingeschrien
sie/Sie
hätten eingeschrien
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde einschreien
du
würdest einschreien
er/sie/es
würde einschreien
wir
würden einschreien
ihr
würdet einschreien
sie/Sie
würden einschreien
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde eingeschrien haben
du
würdest eingeschrien haben
er/sie/es
würde eingeschrien haben
wir
würden eingeschrien haben
ihr
würdet eingeschrien haben
sie/Sie
würden eingeschrien haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [einschreien]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
schreie ein; schrei ein
ihr
schreit ein
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [einschreien]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
