Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
erkenne
du
erkennst
er/sie/es
erkennt
wir
erkennen
ihr
erkennt
sie/Sie
erkennen
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
erkannte
du
erkanntest
er/sie/es
erkannte
wir
erkannten
ihr
erkanntet
sie/Sie
erkannten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe erkannt
du
hast erkannt
er/sie/es
hat erkannt
wir
haben erkannt
ihr
habt erkannt
sie/Sie
haben erkannt
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte erkannt
du
hattest erkannt
er/sie/es
hatte erkannt
wir
hatten erkannt
ihr
hattet erkannt
sie/Sie
hatten erkannt
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde erkennen
du
wirst erkennen
er/sie/es
wird erkennen
wir
werden erkennen
ihr
werdet erkennen
sie/Sie
werden erkennen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde erkannt haben
du
wirst erkannt haben
er/sie/es
wird erkannt haben
wir
werden erkannt haben
ihr
werdet erkannt haben
sie/Sie
werden erkannt haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [erkennen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
erkenne
du
erkennest
er/sie/es
erkenne
wir
erkennen
ihr
erkennet
sie/Sie
erkennen
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe erkannt
du
habest erkannt
er/sie/es
habe erkannt
wir
haben erkannt
ihr
habet erkannt
sie/Sie
haben erkannt
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde erkennen
du
werdest erkennen
er/sie/es
werde erkennen
wir
werden erkennen
ihr
werdet erkennen
sie/Sie
werden erkennen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde erkannt haben
du
werdest erkannt haben
er/sie/es
werde erkannt haben
wir
werden erkannt haben
ihr
werdet erkannt haben
sie/Sie
werden erkannt haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
erkennte
du
erkenntest
er/sie/es
erkennte
wir
erkennten
ihr
erkenntet
sie/Sie
erkennten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte erkannt
du
hättest erkannt
er/sie/es
hätte erkannt
wir
hätten erkannt
ihr
hättet erkannt
sie/Sie
hätten erkannt
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde erkennen
du
würdest erkennen
er/sie/es
würde erkennen
wir
würden erkennen
ihr
würdet erkennen
sie/Sie
würden erkennen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde erkannt haben
du
würdest erkannt haben
er/sie/es
würde erkannt haben
wir
würden erkannt haben
ihr
würdet erkannt haben
sie/Sie
würden erkannt haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [erkennen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
erkenne; erkenn
ihr
erkennt
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [erkennen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
