Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
glimme
du
glimmst
er/sie/es
glimmt
wir
glimmen
ihr
glimmt
sie/Sie
glimmen
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
glomm; glimmte
du
glommst; glimmtest
er/sie/es
glomm; glimmte
wir
glommen; glimmten
ihr
glommt; glimmtet
sie/Sie
glommen; glimmten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe geglommen; geglimmt
du
hast geglommen; geglimmt
er/sie/es
hat geglommen; geglimmt
wir
haben geglommen; geglimmt
ihr
habt geglommen; geglimmt
sie/Sie
haben geglommen; geglimmt
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte geglommen; geglimmt
du
hattest geglommen; geglimmt
er/sie/es
hatte geglommen; geglimmt
wir
hatten geglommen; geglimmt
ihr
hattet geglommen; geglimmt
sie/Sie
hatten geglommen; geglimmt
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde glimmen
du
wirst glimmen
er/sie/es
wird glimmen
wir
werden glimmen
ihr
werdet glimmen
sie/Sie
werden glimmen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde geglommen; geglimmt haben
du
wirst geglommen; geglimmt haben
er/sie/es
wird geglommen; geglimmt haben
wir
werden geglommen; geglimmt haben
ihr
werdet geglommen; geglimmt haben
sie/Sie
werden geglommen; geglimmt haben
Tryb łączący czasownika na czasownik nieregularny [glimmen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
glimme
du
glimmest
er/sie/es
glimme
wir
glimmen
ihr
glimmet
sie/Sie
glimmen
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe geglommen; geglimmt
du
habest geglommen; geglimmt
er/sie/es
habe geglommen; geglimmt
wir
haben geglommen; geglimmt
ihr
habet geglommen; geglimmt
sie/Sie
haben geglommen; geglimmt
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde glimmen
du
werdest glimmen
er/sie/es
werde glimmen
wir
werden glimmen
ihr
werdet glimmen
sie/Sie
werden glimmen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde geglommen; geglimmt
du
werdest geglommen; geglimmt
er/sie/es
werde geglommen; geglimmt
wir
werden geglommen; geglimmt
ihr
werdet geglommen; geglimmt
sie/Sie
werden geglommen; geglimmt
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
glömme; glimmte
du
glömmest; glömmst; glimmtest
er/sie/es
glömme; glimmte
wir
glömmen; glimmten
ihr
glömmet; glömmt; glimmtet
sie/Sie
glömmen; glimmten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte geglommen; geglimmt
du
hättest geglommen; geglimmt
er/sie/es
hätte geglommen; geglimmt
wir
hätten geglommen; geglimmt
ihr
hättet geglommen; geglimmt
sie/Sie
hätten geglommen; geglimmt
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde glimmen
du
würdest glimmen
er/sie/es
würde glimmen
wir
würden glimmen
ihr
würdet glimmen
sie/Sie
würden glimmen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde geglommen; geglimmt haben
du
würdest geglommen; geglimmt haben
er/sie/es
würde geglommen; geglimmt haben
wir
würden geglommen; geglimmt haben
ihr
würdet geglommen; geglimmt haben
sie/Sie
würden geglommen; geglimmt haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikina czasownik nieregularny [glimmen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
glimme; glimm
ihr
glimmt
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika na czasownik nieregularny [glimmen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);