Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
gönne
du
gönnst
er/sie/es
gönnt
wir
gönnen
ihr
gönnt
sie/Sie
gönnen
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
gönnte
du
gönntest
er/sie/es
gönnte
wir
gönnten
ihr
gönntet
sie/Sie
gönnten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe gegönnt
du
hast gegönnt
er/sie/es
hat gegönnt
wir
haben gegönnt
ihr
habt gegönnt
sie/Sie
haben gegönnt
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte gegönnt
du
hattest gegönnt
er/sie/es
hatte gegönnt
wir
hatten gegönnt
ihr
hattet gegönnt
sie/Sie
hatten gegönnt
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde gönnen
du
wirst gönnen
er/sie/es
wird gönnen
wir
werden gönnen
ihr
werdet gönnen
sie/Sie
werden gönnen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde gegönnt haben
du
wirst gegönnt haben
er/sie/es
wird gegönnt haben
wir
werden gegönnt haben
ihr
werdet gegönnt haben
sie/Sie
werden gegönnt haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [gönnen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
gönne
du
gönnest
er/sie/es
gönne
wir
gönnen
ihr
gönnet
sie/Sie
gönnen
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe gegönnt
du
habest gegönnt
er/sie/es
habe gegönnt
wir
haben gegönnt
ihr
habet gegönnt
sie/Sie
haben gegönnt
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde gönnen
du
werdest gönnen
er/sie/es
werde gönnen
wir
werden gönnen
ihr
werdet gönnen
sie/Sie
werden gönnen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde gegönnt haben
du
werdest gegönnt haben
er/sie/es
werde gegönnt haben
wir
werden gegönnt haben
ihr
werdet gegönnt haben
sie/Sie
werden gegönnt haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
gönnte
du
gönntest
er/sie/es
gönnte
wir
gönnten
ihr
gönntet
sie/Sie
gönnten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte gegönnt
du
hättest gegönnt
er/sie/es
hätte gegönnt
wir
hätten gegönnt
ihr
hättet gegönnt
sie/Sie
hätten gegönnt
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde gönnen
du
würdest gönnen
er/sie/es
würde gönnen
wir
würden gönnen
ihr
würdet gönnen
sie/Sie
würden gönnen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde gegönnt haben
du
würdest gegönnt haben
er/sie/es
würde gegönnt haben
wir
würden gegönnt haben
ihr
würdet gegönnt haben
sie/Sie
würden gegönnt haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [gönnen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
gönne; gönn
ihr
gönnt
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [gönnen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);