Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
hoffe
du
hoffst
er/sie/es
hofft
wir
hoffen
ihr
hofft
sie/Sie
hoffen
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
hoffte
du
hofftest
er/sie/es
hoffte
wir
hofften
ihr
hofftet
sie/Sie
hofften
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe gehofft
du
hast gehofft
er/sie/es
hat gehofft
wir
haben gehofft
ihr
habt gehofft
sie/Sie
haben gehofft
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte gehofft
du
hattest gehofft
er/sie/es
hatte gehofft
wir
hatten gehofft
ihr
hattet gehofft
sie/Sie
hatten gehofft
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde hoffen
du
wirst hoffen
er/sie/es
wird hoffen
wir
werden hoffen
ihr
werdet hoffen
sie/Sie
werden hoffen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde gehofft haben
du
wirst gehofft haben
er/sie/es
wird gehofft haben
wir
werden gehofft haben
ihr
werdet gehofft haben
sie/Sie
werden gehofft haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [hoffen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
hoffe
du
hoffest
er/sie/es
hoffe
wir
hoffen
ihr
hoffet
sie/Sie
hoffen
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe gehofft
du
habest gehofft
er/sie/es
habe gehofft
wir
haben gehofft
ihr
habet gehofft
sie/Sie
haben gehofft
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde hoffen
du
werdest hoffen
er/sie/es
werde hoffen
wir
werden hoffen
ihr
werdet hoffen
sie/Sie
werden hoffen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde gehofft haben
du
werdest gehofft haben
er/sie/es
werde gehofft haben
wir
werden gehofft haben
ihr
werdet gehofft haben
sie/Sie
werden gehofft haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
hoffte
du
hofftest
er/sie/es
hoffte
wir
hofften
ihr
hofftet
sie/Sie
hofften
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte gehofft
du
hättest gehofft
er/sie/es
hätte gehofft
wir
hätten gehofft
ihr
hättet gehofft
sie/Sie
hätten gehofft
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde hoffen
du
würdest hoffen
er/sie/es
würde hoffen
wir
würden hoffen
ihr
würdet hoffen
sie/Sie
würden hoffen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde gehofft haben
du
würdest gehofft haben
er/sie/es
würde gehofft haben
wir
würden gehofft haben
ihr
würdet gehofft haben
sie/Sie
würden gehofft haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [hoffen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
hoffe; hoff
ihr
hofft
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [hoffen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);