Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
klinge
du
klingst
er/sie/es
klingt
wir
klingen
ihr
klingt
sie/Sie
klingen
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
klang
du
klangst
er/sie/es
klang
wir
klangen
ihr
klangt
sie/Sie
klangen
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe geklungen
du
hast geklungen
er/sie/es
hat geklungen
wir
haben geklungen
ihr
habt geklungen
sie/Sie
haben geklungen
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte geklungen
du
hattest geklungen
er/sie/es
hatte geklungen
wir
hatten geklungen
ihr
hattet geklungen
sie/Sie
hatten geklungen
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde klingen
du
wirst klingen
er/sie/es
wird klingen
wir
werden klingen
ihr
werdet klingen
sie/Sie
werden klingen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde geklungen haben
du
wirst geklungen haben
er/sie/es
wird geklungen haben
wir
werden geklungen haben
ihr
werdet geklungen haben
sie/Sie
werden geklungen haben
Tryb łączący czasownika na czasownik nieregularny [klingen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
klinge
du
klingest
er/sie/es
klinge
wir
klingen
ihr
klinget
sie/Sie
klingen
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe geklungen
du
habest geklungen
er/sie/es
habe geklungen
wir
haben geklungen
ihr
habet geklungen
sie/Sie
haben geklungen
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde klingen
du
werdest klingen
er/sie/es
werde klingen
wir
werden klingen
ihr
werdet klingen
sie/Sie
werden klingen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde geklungen haben
du
werdest geklungen haben
er/sie/es
werde geklungen haben
wir
werden geklungen haben
ihr
werdet geklungen haben
sie/Sie
werden geklungen haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
klänge
du
klängest; klängst
er/sie/es
klänge
wir
klängen
ihr
klänget; klängt
sie/Sie
klängen
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte geklungen
du
hättest geklungen
er/sie/es
hätte geklungen
wir
hätten geklungen
ihr
hättet geklungen
sie/Sie
hätten geklungen
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde klingen
du
würdest klingen
er/sie/es
würde klingen
wir
würden klingen
ihr
würdet klingen
sie/Sie
würden klingen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde geklungen haben
du
würdest geklungen haben
er/sie/es
würde geklungen haben
wir
würden geklungen haben
ihr
würdet geklungen haben
sie/Sie
würden geklungen haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikina czasownik nieregularny [klingen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
klinge; kling
ihr
klingt
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika na czasownik nieregularny [klingen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);