Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
nenne
du
nennst
er/sie/es
nennt
wir
nennen
ihr
nennt
sie/Sie
nennen
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
nannte
du
nanntest
er/sie/es
nannte
wir
nannten
ihr
nanntet
sie/Sie
nannten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe genannt
du
hast genannt
er/sie/es
hat genannt
wir
haben genannt
ihr
habt genannt
sie/Sie
haben genannt
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte genannt
du
hattest genannt
er/sie/es
hatte genannt
wir
hatten genannt
ihr
hattet genannt
sie/Sie
hatten genannt
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde nennen
du
wirst nennen
er/sie/es
wird nennen
wir
werden nennen
ihr
werdet nennen
sie/Sie
werden nennen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde genannt haben
du
wirst genannt haben
er/sie/es
wird genannt haben
wir
werden genannt haben
ihr
werdet genannt haben
sie/Sie
werden genannt haben
Tryb łączący czasownika na czasownik nieregularny [nennen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
nenne
du
nennest
er/sie/es
nenne
wir
nennen
ihr
nennet
sie/Sie
nennen
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe genannt
du
habest genannt
er/sie/es
habe genannt
wir
haben genannt
ihr
habet genannt
sie/Sie
haben genannt
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde nennen
du
werdest nennen
er/sie/es
werde nennen
wir
werden nennen
ihr
werdet nennen
sie/Sie
werden nennen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde genannt haben
du
werdest genannt haben
er/sie/es
werde genannt haben
wir
werden genannt haben
ihr
werdet genannt haben
sie/Sie
werden genannt haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
nennte
du
nenntest
er/sie/es
nennte
wir
nennten
ihr
nenntet
sie/Sie
nennten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte genannt
du
hättest genannt
er/sie/es
hätte genannt
wir
hätten genannt
ihr
hättet genannt
sie/Sie
hätten genannt
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde nennen
du
würdest nennen
er/sie/es
würde nennen
wir
würden nennen
ihr
würdet nennen
sie/Sie
würden nennen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde genannt haben
du
würdest genannt haben
er/sie/es
würde genannt haben
wir
würden genannt haben
ihr
würdet genannt haben
sie/Sie
würden genannt haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikina czasownik nieregularny [nennen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
nenne; nenn
ihr
nennt
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika na czasownik nieregularny [nennen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);