Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
paare
du
paarst
er/sie/es
paart
wir
paaren
ihr
paart
sie/Sie
paaren
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
paarte
du
paartest
er/sie/es
paarte
wir
paarten
ihr
paartet
sie/Sie
paarten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe gepaart
du
hast gepaart
er/sie/es
hat gepaart
wir
haben gepaart
ihr
habt gepaart
sie/Sie
haben gepaart
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte gepaart
du
hattest gepaart
er/sie/es
hatte gepaart
wir
hatten gepaart
ihr
hattet gepaart
sie/Sie
hatten gepaart
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde paaren
du
wirst paaren
er/sie/es
wird paaren
wir
werden paaren
ihr
werdet paaren
sie/Sie
werden paaren
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde gepaart haben
du
wirst gepaart haben
er/sie/es
wird gepaart haben
wir
werden gepaart haben
ihr
werdet gepaart haben
sie/Sie
werden gepaart haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [paaren]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
paare
du
paarest
er/sie/es
paare
wir
paaren
ihr
paaret
sie/Sie
paaren
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe gepaart
du
habest gepaart
er/sie/es
habe gepaart
wir
haben gepaart
ihr
habet gepaart
sie/Sie
haben gepaart
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde paaren
du
werdest paaren
er/sie/es
werde paaren
wir
werden paaren
ihr
werdet paaren
sie/Sie
werden paaren
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde gepaart haben
du
werdest gepaart haben
er/sie/es
werde gepaart haben
wir
werden gepaart haben
ihr
werdet gepaart haben
sie/Sie
werden gepaart haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
paarte
du
paartest
er/sie/es
paarte
wir
paarten
ihr
paartet
sie/Sie
paarten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte gepaart
du
hättest gepaart
er/sie/es
hätte gepaart
wir
hätten gepaart
ihr
hättet gepaart
sie/Sie
hätten gepaart
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde paaren
du
würdest paaren
er/sie/es
würde paaren
wir
würden paaren
ihr
würdet paaren
sie/Sie
würden paaren
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde gepaart haben
du
würdest gepaart haben
er/sie/es
würde gepaart haben
wir
würden gepaart haben
ihr
würdet gepaart haben
sie/Sie
würden gepaart haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [paaren]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
paare; paar
ihr
paart
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [paaren]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);