Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
praktiziere
du
praktizierst
er/sie/es
praktiziert
wir
praktizieren
ihr
praktiziert
sie/Sie
praktizieren
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
praktizierte
du
praktiziertest
er/sie/es
praktizierte
wir
praktizierten
ihr
praktiziertet
sie/Sie
praktizierten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe praktiziert
du
hast praktiziert
er/sie/es
hat praktiziert
wir
haben praktiziert
ihr
habt praktiziert
sie/Sie
haben praktiziert
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte praktiziert
du
hattest praktiziert
er/sie/es
hatte praktiziert
wir
hatten praktiziert
ihr
hattet praktiziert
sie/Sie
hatten praktiziert
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde praktizieren
du
wirst praktizieren
er/sie/es
wird praktizieren
wir
werden praktizieren
ihr
werdet praktizieren
sie/Sie
werden praktizieren
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde praktiziert haben
du
wirst praktiziert haben
er/sie/es
wird praktiziert haben
wir
werden praktiziert haben
ihr
werdet praktiziert haben
sie/Sie
werden praktiziert haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [praktizieren]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
praktiziere
du
praktizierest
er/sie/es
praktiziere
wir
praktizieren
ihr
praktizieret
sie/Sie
praktizieren
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe praktiziert
du
habest praktiziert
er/sie/es
habe praktiziert
wir
haben praktiziert
ihr
habet praktiziert
sie/Sie
haben praktiziert
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde praktizieren
du
werdest praktizieren
er/sie/es
werde praktizieren
wir
werden praktizieren
ihr
werdet praktizieren
sie/Sie
werden praktizieren
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde praktiziert haben
du
werdest praktiziert haben
er/sie/es
werde praktiziert haben
wir
werden praktiziert haben
ihr
werdet praktiziert haben
sie/Sie
werden praktiziert haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
praktizierte
du
praktiziertest
er/sie/es
praktizierte
wir
praktizierten
ihr
praktiziertet
sie/Sie
praktizierten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte praktiziert
du
hättest praktiziert
er/sie/es
hätte praktiziert
wir
hätten praktiziert
ihr
hättet praktiziert
sie/Sie
hätten praktiziert
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde praktizieren
du
würdest praktizieren
er/sie/es
würde praktizieren
wir
würden praktizieren
ihr
würdet praktizieren
sie/Sie
würden praktizieren
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde praktiziert haben
du
würdest praktiziert haben
er/sie/es
würde praktiziert haben
wir
würden praktiziert haben
ihr
würdet praktiziert haben
sie/Sie
würden praktiziert haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [praktizieren]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
praktiziere; praktizier
ihr
praktiziert
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [praktizieren]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
