Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
rufe
du
rufst
er/sie/es
ruft
wir
rufen
ihr
ruft
sie/Sie
rufen
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
rief
du
riefst
er/sie/es
rief
wir
riefen
ihr
rieft
sie/Sie
riefen
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe gerufen
du
hast gerufen
er/sie/es
hat gerufen
wir
haben gerufen
ihr
habt gerufen
sie/Sie
haben gerufen
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte gerufen
du
hattest gerufen
er/sie/es
hatte gerufen
wir
hatten gerufen
ihr
hattet gerufen
sie/Sie
hatten gerufen
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde rufen
du
wirst rufen
er/sie/es
wird rufen
wir
werden rufen
ihr
werdet rufen
sie/Sie
werden rufen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde gerufen haben
du
wirst gerufen haben
er/sie/es
wird gerufen haben
wir
werden gerufen haben
ihr
werdet gerufen haben
sie/Sie
werden gerufen haben
Tryb łączący czasownika na czasownik nieregularny [rufen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
rufe
du
rufest
er/sie/es
rufe
wir
rufen
ihr
rufet
sie/Sie
rufen
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe gerufen
du
habest gerufen
er/sie/es
habe gerufen
wir
haben gerufen
ihr
habet gerufen
sie/Sie
haben gerufen
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde rufen
du
werdest rufen
er/sie/es
werde rufen
wir
werden rufen
ihr
werdet rufen
sie/Sie
werden rufen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde gerufen haben
du
werdest gerufen haben
er/sie/es
werde gerufen haben
wir
werden gerufen haben
ihr
werdet gerufen haben
sie/Sie
werden gerufen haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
riefe
du
riefest
er/sie/es
riefe
wir
riefen
ihr
riefet
sie/Sie
riefen
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte gerufen
du
hättest gerufen
er/sie/es
hätte gerufen
wir
hätten gerufen
ihr
hättet gerufen
sie/Sie
hätten gerufen
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde rufen
du
würdest rufen
er/sie/es
würde rufen
wir
würden rufen
ihr
würdet rufen
sie/Sie
würden rufen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde gerufen haben
du
würdest gerufen haben
er/sie/es
würde gerufen haben
wir
würden gerufen haben
ihr
würdet gerufen haben
sie/Sie
würden gerufen haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikina czasownik nieregularny [rufen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
rufe; ruf
ihr
ruft
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika na czasownik nieregularny [rufen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);