Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
starre
du
starrst
er/sie/es
starrt
wir
starren
ihr
starrt
sie/Sie
starren
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
starrte
du
starrtest
er/sie/es
starrte
wir
starrten
ihr
starrtet
sie/Sie
starrten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe gestarrt
du
hast gestarrt
er/sie/es
hat gestarrt
wir
haben gestarrt
ihr
habt gestarrt
sie/Sie
haben gestarrt
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte gestarrt
du
hattest gestarrt
er/sie/es
hatte gestarrt
wir
hatten gestarrt
ihr
hattet gestarrt
sie/Sie
hatten gestarrt
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde starren
du
wirst starren
er/sie/es
wird starren
wir
werden starren
ihr
werdet starren
sie/Sie
werden starren
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde gestarrt haben
du
wirst gestarrt haben
er/sie/es
wird gestarrt haben
wir
werden gestarrt haben
ihr
werdet gestarrt haben
sie/Sie
werden gestarrt haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [starren]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
starre
du
starrest
er/sie/es
starre
wir
starren
ihr
starret
sie/Sie
starren
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe gestarrt
du
habest gestarrt
er/sie/es
habe gestarrt
wir
haben gestarrt
ihr
habet gestarrt
sie/Sie
haben gestarrt
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde starren
du
werdest starren
er/sie/es
werde starren
wir
werden starren
ihr
werdet starren
sie/Sie
werden starren
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde gestarrt haben
du
werdest gestarrt haben
er/sie/es
werde gestarrt haben
wir
werden gestarrt haben
ihr
werdet gestarrt haben
sie/Sie
werden gestarrt haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
starrte
du
starrtest
er/sie/es
starrte
wir
starrten
ihr
starrtet
sie/Sie
starrten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte gestarrt
du
hättest gestarrt
er/sie/es
hätte gestarrt
wir
hätten gestarrt
ihr
hättet gestarrt
sie/Sie
hätten gestarrt
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde starren
du
würdest starren
er/sie/es
würde starren
wir
würden starren
ihr
würdet starren
sie/Sie
würden starren
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde gestarrt haben
du
würdest gestarrt haben
er/sie/es
würde gestarrt haben
wir
würden gestarrt haben
ihr
würdet gestarrt haben
sie/Sie
würden gestarrt haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [starren]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
starre; starr
ihr
starrt
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [starren]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);