Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
starte
du
startest
er/sie/es
startet
wir
starten
ihr
startet
sie/Sie
starten
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
startete
du
startetest
er/sie/es
startete
wir
starteten
ihr
startetet
sie/Sie
starteten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe gestartet
du
hast gestartet
er/sie/es
hat gestartet
wir
haben gestartet
ihr
habt gestartet
sie/Sie
haben gestartet
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte gestartet
du
hattest gestartet
er/sie/es
hatte gestartet
wir
hatten gestartet
ihr
hattet gestartet
sie/Sie
hatten gestartet
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde starten
du
wirst starten
er/sie/es
wird starten
wir
werden starten
ihr
werdet starten
sie/Sie
werden starten
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde gestartet haben
du
wirst gestartet haben
er/sie/es
wird gestartet haben
wir
werden gestartet haben
ihr
werdet gestartet haben
sie/Sie
werden gestartet haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [starten]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
starte
du
startest
er/sie/es
starte
wir
starten
ihr
startet
sie/Sie
starten
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe gestartet
du
habest gestartet
er/sie/es
habe gestartet
wir
haben gestartet
ihr
habet gestartet
sie/Sie
haben gestartet
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde starten
du
werdest starten
er/sie/es
werde starten
wir
werden starten
ihr
werdet starten
sie/Sie
werden starten
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde gestartet haben
du
werdest gestartet haben
er/sie/es
werde gestartet haben
wir
werden gestartet haben
ihr
werdet gestartet haben
sie/Sie
werden gestartet haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
startete
du
startetest
er/sie/es
startete
wir
starteten
ihr
startetet
sie/Sie
starteten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte gestartet
du
hättest gestartet
er/sie/es
hätte gestartet
wir
hätten gestartet
ihr
hättet gestartet
sie/Sie
hätten gestartet
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde starten
du
würdest starten
er/sie/es
würde starten
wir
würden starten
ihr
würdet starten
sie/Sie
würden starten
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde gestartet haben
du
würdest gestartet haben
er/sie/es
würde gestartet haben
wir
würden gestartet haben
ihr
würdet gestartet haben
sie/Sie
würden gestartet haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [starten]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
starte; start
ihr
startet
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [starten]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);