Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
stehe
du
stehst
er/sie/es
steht
wir
stehen
ihr
steht
sie/Sie
stehen
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
stand
du
standst; standst
er/sie/es
stand
wir
standen
ihr
standet
sie/Sie
standen
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe gestanden
du
hast gestanden
er/sie/es
hat gestanden
wir
haben gestanden
ihr
habt gestanden
sie/Sie
haben gestanden
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte gestanden
du
hattest gestanden
er/sie/es
hatte gestanden
wir
hatten gestanden
ihr
hattet gestanden
sie/Sie
hatten gestanden
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde stehen
du
wirst stehen
er/sie/es
wird stehen
wir
werden stehen
ihr
werdet stehen
sie/Sie
werden stehen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde gestanden haben
du
wirst gestanden haben
er/sie/es
wird gestanden haben
wir
werden gestanden haben
ihr
werdet gestanden haben
sie/Sie
werden gestanden haben
Tryb łączący czasownika na czasownik nieregularny [stehen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
stehe
du
stehest
er/sie/es
stehe
wir
stehen
ihr
stehet
sie/Sie
stehen
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe gestanden
du
habest gestanden
er/sie/es
habe gestanden
wir
haben gestanden
ihr
habet gestanden
sie/Sie
haben gestanden
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde stehen
du
werdest stehen
er/sie/es
werde stehen
wir
werden stehen
ihr
werdet stehen
sie/Sie
werden stehen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde gestanden haben
du
werdest gestanden haben
er/sie/es
werde gestanden haben
wir
werden gestanden haben
ihr
werdet gestanden haben
sie/Sie
werden gestanden haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
stünde; stände
du
stündest; ständest
er/sie/es
stünde; stände
wir
stünden; ständen
ihr
stündet; ständet
sie/Sie
stünden; ständen
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte gestanden
du
hättest gestanden
er/sie/es
hätte gestanden
wir
hätten gestanden
ihr
hättet gestanden
sie/Sie
hätten gestanden
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde stehen
du
würdest stehen
er/sie/es
würde stehen
wir
würden stehen
ihr
würdet stehen
sie/Sie
würden stehen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde gestanden haben
du
würdest gestanden haben
er/sie/es
würde gestanden haben
wir
würden gestanden haben
ihr
würdet gestanden haben
sie/Sie
würden gestanden haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikina czasownik nieregularny [stehen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
stehe; steh
ihr
steht
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika na czasownik nieregularny [stehen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);