Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
tue
du
tust
er/sie/es
tut
wir
tun
ihr
tut
sie/Sie
tun
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
tat
du
tatest; tatst
er/sie/es
tat
wir
taten
ihr
tatet
sie/Sie
taten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe getan
du
hast getan
er/sie/es
hat getan
wir
haben getan
ihr
habt getan
sie/Sie
haben getan
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte getan
du
hattest getan
er/sie/es
hatte getan
wir
hatten getan
ihr
hattet getan
sie/Sie
hatten getan
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde tun
du
wirst tun
er/sie/es
wird tun
wir
werden tun
ihr
werdet tun
sie/Sie
werden tun
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde getan haben
du
wirst getan haben
er/sie/es
wird getan haben
wir
werden getan haben
ihr
werdet getan haben
sie/Sie
werden getan haben
Tryb łączący czasownika na czasownik nieregularny [tun]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
tue
du
tuest
er/sie/es
tue
wir
tuen
ihr
tuet
sie/Sie
tuen
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe getan
du
habest getan
er/sie/es
habe getan
wir
haben getan
ihr
habet getan
sie/Sie
haben getan
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde tun
du
werdest tun
er/sie/es
werde tun
wir
werden tun
ihr
werdet tun
sie/Sie
werden tun
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde getan haben
du
werdest getan haben
er/sie/es
werde getan haben
wir
werden getan haben
ihr
werdet getan haben
sie/Sie
werden getan haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
täte
du
tätest
er/sie/es
täte
wir
täten
ihr
tätet
sie/Sie
täten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte getan
du
hättest getan
er/sie/es
hätte getan
wir
hätten getan
ihr
hättet getan
sie/Sie
hätten getan
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde tun
du
würdest tun
er/sie/es
würde tun
wir
würden tun
ihr
würdet tun
sie/Sie
würden tun
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde getan haben
du
würdest getan haben
er/sie/es
würde getan haben
wir
würden getan haben
ihr
würdet getan haben
sie/Sie
würden getan haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikina czasownik nieregularny [tun]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
tue; tu
ihr
tut
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika na czasownik nieregularny [tun]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);