Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
verspreche
du
versprichst
er/sie/es
verspricht
wir
versprechen
ihr
versprecht
sie/Sie
versprechen
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
versprach
du
versprachst
er/sie/es
versprach
wir
versprachen
ihr
verspracht
sie/Sie
versprachen
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe versprochen
du
hast versprochen
er/sie/es
hat versprochen
wir
haben versprochen
ihr
habt versprochen
sie/Sie
haben versprochen
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte versprochen
du
hattest versprochen
er/sie/es
hatte versprochen
wir
hatten versprochen
ihr
hattet versprochen
sie/Sie
hatten versprochen
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde versprechen
du
wirst versprechen
er/sie/es
wird versprechen
wir
werden versprechen
ihr
werdet versprechen
sie/Sie
werden versprechen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde versprochen haben
du
wirst versprochen haben
er/sie/es
wird versprochen haben
wir
werden versprochen haben
ihr
werdet versprochen haben
sie/Sie
werden versprochen haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [versprechen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
verspreche
du
versprechest
er/sie/es
verspreche
wir
versprechen
ihr
versprechet
sie/Sie
versprechen
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe versprochen
du
habest versprochen
er/sie/es
habe versprochen
wir
haben versprochen
ihr
habet versprochen
sie/Sie
haben versprochen
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde versprechen
du
werdest versprechen
er/sie/es
werde versprechen
wir
werden versprechen
ihr
werdet versprechen
sie/Sie
werden versprechen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde versprochen haben
du
werdest versprochen haben
er/sie/es
werde versprochen haben
wir
werden versprochen haben
ihr
werdet versprochen haben
sie/Sie
werden versprochen haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
verspräche
du
versprächest; versprächst
er/sie/es
verspräche
wir
versprächen
ihr
versprächet; versprächt
sie/Sie
versprächen
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte versprochen
du
hättest versprochen
er/sie/es
hätte versprochen
wir
hätten versprochen
ihr
hättet versprochen
sie/Sie
hätten versprochen
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde versprechen
du
würdest versprechen
er/sie/es
würde versprechen
wir
würden versprechen
ihr
würdet versprechen
sie/Sie
würden versprechen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde versprochen haben
du
würdest versprochen haben
er/sie/es
würde versprochen haben
wir
würden versprochen haben
ihr
würdet versprochen haben
sie/Sie
würden versprochen haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [versprechen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
versprich
ihr
versprecht
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [versprechen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
