Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
schreie
du
schreist
er/sie/es
schreit
wir
schreien
ihr
schreit
sie/Sie
schreien
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
schrie
du
schriest
er/sie/es
schrie
wir
schrien
ihr
schriet
sie/Sie
schrien
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe geschrien
du
hast geschrien
er/sie/es
hat geschrien
wir
haben geschrien
ihr
habt geschrien
sie/Sie
haben geschrien
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte geschrien
du
hattest geschrien
er/sie/es
hatte geschrien
wir
hatten geschrien
ihr
hattet geschrien
sie/Sie
hatten geschrien
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde schreien
du
wirst schreien
er/sie/es
wird schreien
wir
werden schreien
ihr
werdet schreien
sie/Sie
werden schreien
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde geschrien haben
du
wirst geschrien haben
er/sie/es
wird geschrien haben
wir
werden geschrien haben
ihr
werdet geschrien haben
sie/Sie
werden geschrien haben
Tryb łączący czasownika na czasownik nieregularny [schreien]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
schreie
du
schreiest
er/sie/es
schreie
wir
schreien
ihr
schreiet
sie/Sie
schreien
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe geschrieen; geschrien
du
habest geschrieen; geschrien
er/sie/es
habe geschrieen; geschrien
wir
haben geschrieen; geschrien
ihr
habet geschrieen; geschrien
sie/Sie
haben geschrieen; geschrien
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde schreien
du
werdest schreien
er/sie/es
werde schreien
wir
werden schreien
ihr
werdet schreien
sie/Sie
werden schreien
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde geschrien haben
du
werdest geschrien haben
er/sie/es
werde geschrien haben
wir
werden geschrien haben
ihr
werdet geschrien haben
sie/Sie
werden geschrien haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
schrie
du
schriest
er/sie/es
schrie
wir
schrien
ihr
schriet
sie/Sie
schrien
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte geschrien
du
hättest geschrien
er/sie/es
hätte geschrien
wir
hätten geschrien
ihr
hättet geschrien
sie/Sie
hätten geschrien
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde schreien
du
würdest schreien
er/sie/es
würde schreien
wir
würden schreien
ihr
würdet schreien
sie/Sie
würden schreien
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde geschrien haben
du
würdest geschrien haben
er/sie/es
würde geschrien haben
wir
würden geschrien haben
ihr
würdet geschrien haben
sie/Sie
würden geschrien haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikina czasownik nieregularny [schreien]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
schreie; schrei
ihr
schreit
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika na czasownik nieregularny [schreien]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);