Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
schwöre
du
schwörst
er/sie/es
schwört
wir
schwören
ihr
schwört
sie/Sie
schwören
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
schwor
du
schworst
er/sie/es
schwor
wir
schworen
ihr
schwort
sie/Sie
schworen
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe geschworen
du
hast geschworen
er/sie/es
hat geschworen
wir
haben geschworen
ihr
habt geschworen
sie/Sie
haben geschworen
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte geschworen
du
hattest geschworen
er/sie/es
hatte geschworen
wir
hatten geschworen
ihr
hattet geschworen
sie/Sie
hatten geschworen
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde schwören
du
wirst schwören
er/sie/es
wird schwören
wir
werden schwören
ihr
werdet schwören
sie/Sie
werden schwören
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde geschworen haben
du
wirst geschworen haben
er/sie/es
wird geschworen haben
wir
werden geschworen haben
ihr
werdet geschworen haben
sie/Sie
werden geschworen haben
Tryb łączący czasownika na czasownik nieregularny [schwören]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
schwöre
du
schwörest
er/sie/es
schwöre
wir
schwören
ihr
schwöret
sie/Sie
schwören
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe geschworen
du
habest geschworen
er/sie/es
habe geschworen
wir
haben geschworen
ihr
habet geschworen
sie/Sie
haben geschworen
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde schwören
du
werdest schwören
er/sie/es
werde schwören
wir
werden schwören
ihr
werdet schwören
sie/Sie
werden schwören
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde geschworen haben
du
werdest geschworen haben
er/sie/es
werde geschworen haben
wir
werden geschworen haben
ihr
werdet geschworen haben
sie/Sie
werden geschworen haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
schwüre; schwöre
du
schwürest; schwürst; schwörest; schwörst
er/sie/es
schwüre; schwöre
wir
schwüren; schwören
ihr
schwüret; schwürt; schwöret; schwört
sie/Sie
schwüren; schwören
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte geschworen
du
hättest geschworen
er/sie/es
hätte geschworen
wir
hätten geschworen
ihr
hättet geschworen
sie/Sie
hätten geschworen
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde schwören
du
würdest schwören
er/sie/es
würde schwören
wir
würden schwören
ihr
würdet schwören
sie/Sie
würden schwören
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde geschworen haben
du
würdest geschworen haben
er/sie/es
würde geschworen haben
wir
würden geschworen haben
ihr
würdet geschworen haben
sie/Sie
würden geschworen haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikina czasownik nieregularny [schwören]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
schwöre; schwör
ihr
schwört
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika na czasownik nieregularny [schwören]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
