Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
höre an
du
hörst an
er/sie/es
hört an
wir
hören an
ihr
hört an
sie/Sie
hören an
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
hörte an
du
hörtest an
er/sie/es
hörte an
wir
hörten an
ihr
hörtet an
sie/Sie
hörten an
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe angehört
du
hast angehört
er/sie/es
hat angehört
wir
haben angehört
ihr
habt angehört
sie/Sie
haben angehört
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte angehört
du
hattest angehört
er/sie/es
hatte angehört
wir
hatten angehört
ihr
hattet angehört
sie/Sie
hatten angehört
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde anhören
du
wirst anhören
er/sie/es
wird anhören
wir
werden anhören
ihr
werdet anhören
sie/Sie
werden anhören
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde angehört haben
du
wirst angehört haben
er/sie/es
wird angehört haben
wir
werden angehört haben
ihr
werdet angehört haben
sie/Sie
werden angehört haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [anhören]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
höre an
du
hörest an
er/sie/es
höre an
wir
hören an
ihr
höret an
sie/Sie
hören an
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe angehört
du
habest angehört
er/sie/es
habe angehört
wir
haben angehört
ihr
habet angehört
sie/Sie
haben angehört
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde anhören
du
werdest anhören
er/sie/es
werde anhören
wir
werden anhören
ihr
werdet anhören
sie/Sie
werden anhören
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde angehört haben
du
werdest angehört haben
er/sie/es
werde angehört haben
wir
werden angehört haben
ihr
werdet angehört haben
sie/Sie
werden angehört haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
hörte an
du
hörtest an
er/sie/es
hörte an
wir
hörten an
ihr
hörtet an
sie/Sie
hörten an
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte angehört
du
hättest angehört
er/sie/es
hätte angehört
wir
hätten angehört
ihr
hättet angehört
sie/Sie
hätten angehört
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde anhören
du
würdest anhören
er/sie/es
würde anhören
wir
würden anhören
ihr
würdet anhören
sie/Sie
würden anhören
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde angehört haben
du
würdest angehört haben
er/sie/es
würde angehört haben
wir
würden angehört haben
ihr
würdet angehört haben
sie/Sie
würden angehört haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [anhören]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
höre an; hör an
ihr
hört an
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [anhören]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
