Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
setze an
du
setzt an
er/sie/es
setzt an
wir
setzen an
ihr
setzt an
sie/Sie
setzen an
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
setzte an
du
setztest an
er/sie/es
setzte an
wir
setzten an
ihr
setztet an
sie/Sie
setzten an
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe angesetzt
du
hast angesetzt
er/sie/es
hat angesetzt
wir
haben angesetzt
ihr
habt angesetzt
sie/Sie
haben angesetzt
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte angesetzt
du
hattest angesetzt
er/sie/es
hatte angesetzt
wir
hatten angesetzt
ihr
hattet angesetzt
sie/Sie
hatten angesetzt
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde ansetzen
du
wirst ansetzen
er/sie/es
wird ansetzen
wir
werden ansetzen
ihr
werdet ansetzen
sie/Sie
werden ansetzen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde angesetzt haben
du
wirst angesetzt haben
er/sie/es
wird angesetzt haben
wir
werden angesetzt haben
ihr
werdet angesetzt haben
sie/Sie
werden angesetzt haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [ansetzen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
setze an
du
setzest an
er/sie/es
setze an
wir
setzen an
ihr
setzet an
sie/Sie
setzen an
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe angesetzt
du
habest angesetzt
er/sie/es
habe angesetzt
wir
haben angesetzt
ihr
habet angesetzt
sie/Sie
haben angesetzt
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde ansetzen
du
werdest ansetzen
er/sie/es
werde ansetzen
wir
werden ansetzen
ihr
werdet ansetzen
sie/Sie
werden ansetzen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde angesetzt haben
du
werdest angesetzt haben
er/sie/es
werde angesetzt haben
wir
werden angesetzt haben
ihr
werdet angesetzt haben
sie/Sie
werden angesetzt haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
setzte an
du
setztest an
er/sie/es
setzte an
wir
setzten an
ihr
setztet an
sie/Sie
setzten an
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte angesetzt
du
hättest angesetzt
er/sie/es
hätte angesetzt
wir
hätten angesetzt
ihr
hättet angesetzt
sie/Sie
hätten angesetzt
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde ansetzen
du
würdest ansetzen
er/sie/es
würde ansetzen
wir
würden ansetzen
ihr
würdet ansetzen
sie/Sie
würden ansetzen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde angesetzt haben
du
würdest angesetzt haben
er/sie/es
würde angesetzt haben
wir
würden angesetzt haben
ihr
würdet angesetzt haben
sie/Sie
würden angesetzt haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [ansetzen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
setze an; setz an
ihr
setzt an
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [ansetzen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
