Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
höre auf
du
hörst auf
er/sie/es
hört auf
wir
hören auf
ihr
hört auf
sie/Sie
hören auf
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
hörte auf
du
hörtest auf
er/sie/es
hörte auf
wir
hörten auf
ihr
hörtet auf
sie/Sie
hörten auf
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe aufgehört
du
hast aufgehört
er/sie/es
hat aufgehört
wir
haben aufgehört
ihr
habt aufgehört
sie/Sie
haben aufgehört
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte aufgehört
du
hattest aufgehört
er/sie/es
hatte aufgehört
wir
hatten aufgehört
ihr
hattet aufgehört
sie/Sie
hatten aufgehört
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde aufhören
du
wirst aufhören
er/sie/es
wird aufhören
wir
werden aufhören
ihr
werdet aufhören
sie/Sie
werden aufhören
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde aufgehört haben
du
wirst aufgehört haben
er/sie/es
wird aufgehört haben
wir
werden aufgehört haben
ihr
werdet aufgehört haben
sie/Sie
werden aufgehört haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [aufhören]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
höre auf
du
hörest auf
er/sie/es
höre auf
wir
hören auf
ihr
höret auf
sie/Sie
hören auf
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe aufgehört
du
habest aufgehört
er/sie/es
habe aufgehört
wir
haben aufgehört
ihr
habet aufgehört
sie/Sie
haben aufgehört
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde aufhören
du
werdest aufhören
er/sie/es
werde aufhören
wir
werden aufhören
ihr
werdet aufhören
sie/Sie
werden aufhören
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde aufgehört haben
du
werdest aufgehört haben
er/sie/es
werde aufgehört haben
wir
werden aufgehört haben
ihr
werdet aufgehört haben
sie/Sie
werden aufgehört haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
hörte auf
du
hörtest auf
er/sie/es
hörte auf
wir
hörten auf
ihr
hörtet auf
sie/Sie
hörten auf
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte aufgehört
du
hättest aufgehört
er/sie/es
hätte aufgehört
wir
hätten aufgehört
ihr
hättet aufgehört
sie/Sie
hätten aufgehört
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde aufhören
du
würdest aufhören
er/sie/es
würde aufhören
wir
würden aufhören
ihr
würdet aufhören
sie/Sie
würden aufhören
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde aufgehört haben
du
würdest aufgehört haben
er/sie/es
würde aufgehört haben
wir
würden aufgehört haben
ihr
würdet aufgehört haben
sie/Sie
würden aufgehört haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [aufhören]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
höre auf; hör auf
ihr
hört auf
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [aufhören]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
