Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
rufe auf
du
rufst auf
er/sie/es
ruft auf
wir
rufen auf
ihr
ruft auf
sie/Sie
rufen auf
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
rief auf
du
riefst auf
er/sie/es
rief auf
wir
riefen auf
ihr
rieft auf
sie/Sie
riefen auf
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe aufgerufen
du
hast aufgerufen
er/sie/es
hat aufgerufen
wir
haben aufgerufen
ihr
habt aufgerufen
sie/Sie
haben aufgerufen
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte aufgerufen
du
hattest aufgerufen
er/sie/es
hatte aufgerufen
wir
hatten aufgerufen
ihr
hattet aufgerufen
sie/Sie
hatten aufgerufen
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde aufrufen
du
wirst aufrufen
er/sie/es
wird aufrufen
wir
werden aufrufen
ihr
werdet aufrufen
sie/Sie
werden aufrufen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde aufgerufen haben
du
wirst aufgerufen haben
er/sie/es
wird aufgerufen haben
wir
werden aufgerufen haben
ihr
werdet aufgerufen haben
sie/Sie
werden aufgerufen haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [aufrufen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
rufe auf
du
rufest auf
er/sie/es
rufe auf
wir
rufen auf
ihr
rufet auf
sie/Sie
rufen auf
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe aufgerufen
du
habest aufgerufen
er/sie/es
habe aufgerufen
wir
haben aufgerufen
ihr
habet aufgerufen
sie/Sie
haben aufgerufen
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde aufrufen
du
werdest aufrufen
er/sie/es
werde aufrufen
wir
werden aufrufen
ihr
werdet aufrufen
sie/Sie
werden aufrufen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde aufgerufen haben
du
werdest aufgerufen haben
er/sie/es
werde aufgerufen haben
wir
werden aufgerufen haben
ihr
werdet aufgerufen haben
sie/Sie
werden aufgerufen haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
riefe auf
du
riefest auf
er/sie/es
riefe auf
wir
riefen auf
ihr
riefet auf
sie/Sie
riefen auf
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte aufgerufen
du
hättest aufgerufen
er/sie/es
hätte aufgerufen
wir
hätten aufgerufen
ihr
hättet aufgerufen
sie/Sie
hätten aufgerufen
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde aufrufen
du
würdest aufrufen
er/sie/es
würde aufrufen
wir
würden aufrufen
ihr
würdet aufrufen
sie/Sie
würden aufrufen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde aufgerufen haben
du
würdest aufgerufen haben
er/sie/es
würde aufgerufen haben
wir
würden aufgerufen haben
ihr
würdet aufgerufen haben
sie/Sie
würden aufgerufen haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [aufrufen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
rufe auf; ruf auf
ihr
ruft auf
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [aufrufen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
