Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
spreche aus
du
sprichst aus
er/sie/es
spricht aus
wir
sprechen aus
ihr
sprecht aus
sie/Sie
sprechen aus
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
sprach aus
du
sprachst aus
er/sie/es
sprach aus
wir
sprachen aus
ihr
spracht aus
sie/Sie
sprachen aus
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe ausgesprochen
du
hast ausgesprochen
er/sie/es
hat ausgesprochen
wir
haben ausgesprochen
ihr
habt ausgesprochen
sie/Sie
haben ausgesprochen
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte ausgesprochen
du
hattest ausgesprochen
er/sie/es
hatte ausgesprochen
wir
hatten ausgesprochen
ihr
hattet ausgesprochen
sie/Sie
hatten ausgesprochen
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde aussprechen
du
wirst aussprechen
er/sie/es
wird aussprechen
wir
werden aussprechen
ihr
werdet aussprechen
sie/Sie
werden aussprechen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde ausgesprochen haben
du
wirst ausgesprochen haben
er/sie/es
wird ausgesprochen haben
wir
werden ausgesprochen haben
ihr
werdet ausgesprochen haben
sie/Sie
werden ausgesprochen haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [aussprechen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
spreche aus
du
sprechest aus
er/sie/es
spreche aus
wir
sprechen aus
ihr
sprechet aus
sie/Sie
sprechen aus
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe ausgesprochen
du
habest ausgesprochen
er/sie/es
habe ausgesprochen
wir
haben ausgesprochen
ihr
habet ausgesprochen
sie/Sie
haben ausgesprochen
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde aussprechen
du
werdest aussprechen
er/sie/es
werde aussprechen
wir
werden aussprechen
ihr
werdet aussprechen
sie/Sie
werden aussprechen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde ausgesprochen haben
du
werdest ausgesprochen haben
er/sie/es
werde ausgesprochen haben
wir
werden ausgesprochen haben
ihr
werdet ausgesprochen haben
sie/Sie
werden ausgesprochen haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
spräche aus
du
sprächest aus; sprächst aus
er/sie/es
spräche aus
wir
sprächen aus
ihr
sprächet aus; sprächt aus
sie/Sie
sprächen aus
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte ausgesprochen
du
hättest ausgesprochen
er/sie/es
hätte ausgesprochen
wir
hätten ausgesprochen
ihr
hättet ausgesprochen
sie/Sie
hätten ausgesprochen
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde aussprechen
du
würdest aussprechen
er/sie/es
würde aussprechen
wir
würden aussprechen
ihr
würdet aussprechen
sie/Sie
würden aussprechen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde ausgesprochen haben
du
würdest ausgesprochen haben
er/sie/es
würde ausgesprochen haben
wir
würden ausgesprochen haben
ihr
würdet ausgesprochen haben
sie/Sie
würden ausgesprochen haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [aussprechen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
sprich aus
ihr
sprecht aus
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [aussprechen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
