Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
betone
du
betonst
er/sie/es
betont
wir
betonen
ihr
betont
sie/Sie
betonen
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
betonte
du
betontest
er/sie/es
betonte
wir
betonten
ihr
betontet
sie/Sie
betonten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe betont
du
hast betont
er/sie/es
hat betont
wir
haben betont
ihr
habt betont
sie/Sie
haben betont
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte betont
du
hattest betont
er/sie/es
hatte betont
wir
hatten betont
ihr
hattet betont
sie/Sie
hatten betont
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde betonen
du
wirst betonen
er/sie/es
wird betonen
wir
werden betonen
ihr
werdet betonen
sie/Sie
werden betonen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde betont haben
du
wirst betont haben
er/sie/es
wird betont haben
wir
werden betont haben
ihr
werdet betont haben
sie/Sie
werden betont haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [betonen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
betone
du
betonest
er/sie/es
betone
wir
betonen
ihr
betonet
sie/Sie
betonen
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe betont
du
habest betont
er/sie/es
habe betont
wir
haben betont
ihr
habet betont
sie/Sie
haben betont
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde betonen
du
werdest betonen
er/sie/es
werde betonen
wir
werden betonen
ihr
werdet betonen
sie/Sie
werden betonen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde betont haben
du
werdest betont haben
er/sie/es
werde betont haben
wir
werden betont haben
ihr
werdet betont haben
sie/Sie
werden betont haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
betonte
du
betontest
er/sie/es
betonte
wir
betonten
ihr
betontet
sie/Sie
betonten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte betont
du
hättest betont
er/sie/es
hätte betont
wir
hätten betont
ihr
hättet betont
sie/Sie
hätten betont
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde betonen
du
würdest betonen
er/sie/es
würde betonen
wir
würden betonen
ihr
würdet betonen
sie/Sie
würden betonen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde betont haben
du
würdest betont haben
er/sie/es
würde betont haben
wir
würden betont haben
ihr
würdet betont haben
sie/Sie
würden betont haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [betonen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
betone; beton
ihr
betont
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [betonen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);