Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
brauche
du
brauchst
er/sie/es
braucht
wir
brauchen
ihr
braucht
sie/Sie
brauchen
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
brauchte
du
brauchtest
er/sie/es
brauchte
wir
brauchten
ihr
brauchtet
sie/Sie
brauchten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe gebraucht
du
hast gebraucht
er/sie/es
hat gebraucht
wir
haben gebraucht
ihr
habt gebraucht
sie/Sie
haben gebraucht
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte gebraucht
du
hattest gebraucht
er/sie/es
hatte gebraucht
wir
hatten gebraucht
ihr
hattet gebraucht
sie/Sie
hatten gebraucht
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde brauchen
du
wirst brauchen
er/sie/es
wird brauchen
wir
werden brauchen
ihr
werdet brauchen
sie/Sie
werden brauchen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde gebraucht haben
du
wirst gebraucht haben
er/sie/es
wird gebraucht haben
wir
werden gebraucht haben
ihr
werdet gebraucht haben
sie/Sie
werden gebraucht haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [brauchen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
brauche
du
brauchest
er/sie/es
brauche
wir
brauchen
ihr
brauchet
sie/Sie
brauchen
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe gebraucht
du
habest gebraucht
er/sie/es
habe gebraucht
wir
haben gebraucht
ihr
habet gebraucht
sie/Sie
haben gebraucht
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde brauchen
du
werdest brauchen
er/sie/es
werde brauchen
wir
werden brauchen
ihr
werdet brauchen
sie/Sie
werden brauchen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde gebraucht haben
du
werdest gebraucht haben
er/sie/es
werde gebraucht haben
wir
werden gebraucht haben
ihr
werdet gebraucht haben
sie/Sie
werden gebraucht haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
brauchte
du
brauchtest
er/sie/es
brauchte
wir
brauchten
ihr
brauchtet
sie/Sie
brauchten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte gebraucht
du
hättest gebraucht
er/sie/es
hätte gebraucht
wir
hätten gebraucht
ihr
hättet gebraucht
sie/Sie
hätten gebraucht
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde brauchen
du
würdest brauchen
er/sie/es
würde brauchen
wir
würden brauchen
ihr
würdet brauchen
sie/Sie
würden brauchen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde gebraucht haben
du
würdest gebraucht haben
er/sie/es
würde gebraucht haben
wir
würden gebraucht haben
ihr
würdet gebraucht haben
sie/Sie
würden gebraucht haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [brauchen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
brauche; brauch
ihr
braucht
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [brauchen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
