Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
eine
du
einst
er/sie/es
eint
wir
einen
ihr
eint
sie/Sie
einen
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
einte
du
eintest
er/sie/es
einte
wir
einten
ihr
eintet
sie/Sie
einten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe geeint
du
hast geeint
er/sie/es
hat geeint
wir
haben geeint
ihr
habt geeint
sie/Sie
haben geeint
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte geeint
du
hattest geeint
er/sie/es
hatte geeint
wir
hatten geeint
ihr
hattet geeint
sie/Sie
hatten geeint
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde einen
du
wirst einen
er/sie/es
wird einen
wir
werden einen
ihr
werdet einen
sie/Sie
werden einen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde geeint haben
du
wirst geeint haben
er/sie/es
wird geeint haben
wir
werden geeint haben
ihr
werdet geeint haben
sie/Sie
werden geeint haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [einen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
eine
du
einest
er/sie/es
eine
wir
einen
ihr
einet
sie/Sie
einen
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe geeint
du
habest geeint
er/sie/es
habe geeint
wir
haben geeint
ihr
habet geeint
sie/Sie
haben geeint
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde einen
du
werdest einen
er/sie/es
werde einen
wir
werden einen
ihr
werdet einen
sie/Sie
werden einen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde geeint haben
du
werdest geeint haben
er/sie/es
werde geeint haben
wir
werden geeint haben
ihr
werdet geeint haben
sie/Sie
werden geeint haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
einte
du
eintest
er/sie/es
einte
wir
einten
ihr
eintet
sie/Sie
einten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte geeint
du
hättest geeint
er/sie/es
hätte geeint
wir
hätten geeint
ihr
hättet geeint
sie/Sie
hätten geeint
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde einen
du
würdest einen
er/sie/es
würde einen
wir
würden einen
ihr
würdet einen
sie/Sie
würden einen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde geeint haben
du
würdest geeint haben
er/sie/es
würde geeint haben
wir
würden geeint haben
ihr
würdet geeint haben
sie/Sie
würden geeint haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [einen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
eine; ein
ihr
eint
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [einen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);