Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
schlage ein
du
schlägst ein
er/sie/es
schlägt ein
wir
schlagen ein
ihr
schlagt ein
sie/Sie
schlagen ein
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
schlug ein
du
schlugst ein
er/sie/es
schlug ein
wir
schlugen ein
ihr
schlugt ein
sie/Sie
schlugen ein
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe eingeschlagen
du
hast eingeschlagen
er/sie/es
hat eingeschlagen
wir
haben eingeschlagen
ihr
habt eingeschlagen
sie/Sie
haben eingeschlagen
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte eingeschlagen
du
hattest eingeschlagen
er/sie/es
hatte eingeschlagen
wir
hatten eingeschlagen
ihr
hattet eingeschlagen
sie/Sie
hatten eingeschlagen
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde einschlagen
du
wirst einschlagen
er/sie/es
wird einschlagen
wir
werden einschlagen
ihr
werdet einschlagen
sie/Sie
werden einschlagen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde eingeschlagen haben
du
wirst eingeschlagen haben
er/sie/es
wird eingeschlagen haben
wir
werden eingeschlagen haben
ihr
werdet eingeschlagen haben
sie/Sie
werden eingeschlagen haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [einschlagen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
schlage ein
du
schlagest ein
er/sie/es
schlage ein
wir
schlagen ein
ihr
schlaget ein
sie/Sie
schlagen ein
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe eingeschlagen
du
habest eingeschlagen
er/sie/es
habe eingeschlagen
wir
haben eingeschlagen
ihr
habet eingeschlagen
sie/Sie
haben eingeschlagen
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde einschlagen
du
werdest einschlagen
er/sie/es
werde einschlagen
wir
werden einschlagen
ihr
werdet einschlagen
sie/Sie
werden einschlagen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde eingeschlagen haben
du
werdest eingeschlagen haben
er/sie/es
werde eingeschlagen haben
wir
werden eingeschlagen haben
ihr
werdet eingeschlagen haben
sie/Sie
werden eingeschlagen haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
schlüge ein
du
schlügest ein; schlügst ein
er/sie/es
schlüge ein
wir
schlügen ein
ihr
schlüget ein; schlügt ein
sie/Sie
schlügen ein
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte eingeschlagen
du
hättest eingeschlagen
er/sie/es
hätte eingeschlagen
wir
hätten eingeschlagen
ihr
hättet eingeschlagen
sie/Sie
hätten eingeschlagen
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde einschlagen
du
würdest einschlagen
er/sie/es
würde einschlagen
wir
würden einschlagen
ihr
würdet einschlagen
sie/Sie
würden einschlagen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde eingeschlagen haben
du
würdest eingeschlagen haben
er/sie/es
würde eingeschlagen haben
wir
würden eingeschlagen haben
ihr
würdet eingeschlagen haben
sie/Sie
würden eingeschlagen haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [einschlagen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
schlage ein; schlag ein
ihr
schlagt ein
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [einschlagen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
