Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
vernehme ein
du
vernimmst ein
er/sie/es
vernimmt ein
wir
vernehmen ein
ihr
vernehmt ein
sie/Sie
vernehmen ein
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
vernahm ein
du
vernahmst ein
er/sie/es
vernahm ein
wir
vernahmen ein
ihr
vernahmt ein
sie/Sie
vernahmen ein
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe einvernommen
du
hast einvernommen
er/sie/es
hat einvernommen
wir
haben einvernommen
ihr
habt einvernommen
sie/Sie
haben einvernommen
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte einvernommen
du
hattest einvernommen
er/sie/es
hatte einvernommen
wir
hatten einvernommen
ihr
hattet einvernommen
sie/Sie
hatten einvernommen
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde einvernehmen
du
wirst einvernehmen
er/sie/es
wird einvernehmen
wir
werden einvernehmen
ihr
werdet einvernehmen
sie/Sie
werden einvernehmen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde einvernommen haben
du
wirst einvernommen haben
er/sie/es
wird einvernommen haben
wir
werden einvernommen haben
ihr
werdet einvernommen haben
sie/Sie
werden einvernommen haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [einvernehmen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
vernehme ein
du
vernehmest ein
er/sie/es
vernehme ein
wir
vernehmen ein
ihr
vernehmet ein
sie/Sie
vernehmen ein
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe einvernommen
du
habest einvernommen
er/sie/es
habe einvernommen
wir
haben einvernommen
ihr
habet einvernommen
sie/Sie
haben einvernommen
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde einvernehmen
du
werdest einvernehmen
er/sie/es
werde einvernehmen
wir
werden einvernehmen
ihr
werdet einvernehmen
sie/Sie
werden einvernehmen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde einvernommen haben
du
werdest einvernommen haben
er/sie/es
werde einvernommen haben
wir
werden einvernommen haben
ihr
werdet einvernommen haben
sie/Sie
werden einvernommen haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
vernähme ein
du
vernähmest ein; vernähmst ein
er/sie/es
vernähme ein
wir
vernähmen ein
ihr
vernähmet ein; vernähmt ein
sie/Sie
vernähmen ein
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte einvernommen
du
hättest einvernommen
er/sie/es
hätte einvernommen
wir
hätten einvernommen
ihr
hättet einvernommen
sie/Sie
hätten einvernommen
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde einvernehmen
du
würdest einvernehmen
er/sie/es
würde einvernehmen
wir
würden einvernehmen
ihr
würdet einvernehmen
sie/Sie
würden einvernehmen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde einvernommen haben
du
würdest einvernommen haben
er/sie/es
würde einvernommen haben
wir
würden einvernommen haben
ihr
würdet einvernommen haben
sie/Sie
würden einvernommen haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [einvernehmen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
vernimm ein
ihr
vernehmt ein
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [einvernehmen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
