Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
feuere
du
feuerst
er/sie/es
feuert
wir
feuern
ihr
feuert
sie/Sie
feuern
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
feuerte
du
feuertest
er/sie/es
feuerte
wir
feuerten
ihr
feuertet
sie/Sie
feuerten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe gefeuert
du
hast gefeuert
er/sie/es
hat gefeuert
wir
haben gefeuert
ihr
habt gefeuert
sie/Sie
haben gefeuert
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte gefeuert
du
hattest gefeuert
er/sie/es
hatte gefeuert
wir
hatten gefeuert
ihr
hattet gefeuert
sie/Sie
hatten gefeuert
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde feuern
du
wirst feuern
er/sie/es
wird feuern
wir
werden feuern
ihr
werdet feuern
sie/Sie
werden feuern
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde gefeuert haben
du
wirst gefeuert haben
er/sie/es
wird gefeuert haben
wir
werden gefeuert haben
ihr
werdet gefeuert haben
sie/Sie
werden gefeuert haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [feuern]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
feuere
du
feuerst
er/sie/es
feuere
wir
feuern
ihr
feuert
sie/Sie
feuern
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe gefeuert
du
habest gefeuert
er/sie/es
habe gefeuert
wir
haben gefeuert
ihr
habet gefeuert
sie/Sie
haben gefeuert
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde feuern
du
werdest feuern
er/sie/es
werde feuern
wir
werden feuern
ihr
werdet feuern
sie/Sie
werden feuern
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde gefeuert haben
du
werdest gefeuert haben
er/sie/es
werde gefeuert haben
wir
werden gefeuert haben
ihr
werdet gefeuert haben
sie/Sie
werden gefeuert haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
feuerte
du
feuertest
er/sie/es
feuerte
wir
feuerten
ihr
feuertet
sie/Sie
feuerten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte gefeuert
du
hättest gefeuert
er/sie/es
hätte gefeuert
wir
hätten gefeuert
ihr
hättet gefeuert
sie/Sie
hätten gefeuert
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde feuern
du
würdest feuern
er/sie/es
würde feuern
wir
würden feuern
ihr
würdet feuern
sie/Sie
würden feuern
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde gefeuert haben
du
würdest gefeuert haben
er/sie/es
würde gefeuert haben
wir
würden gefeuert haben
ihr
würdet gefeuert haben
sie/Sie
würden gefeuert haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [feuern]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
feuere
ihr
feuert
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [feuern]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);