Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
glaube
du
glaubst
er/sie/es
glaubt
wir
glauben
ihr
glaubt
sie/Sie
glauben
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
glaubte
du
glaubtest
er/sie/es
glaubte
wir
glaubten
ihr
glaubtet
sie/Sie
glaubten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe geglaubt
du
hast geglaubt
er/sie/es
hat geglaubt
wir
haben geglaubt
ihr
habt geglaubt
sie/Sie
haben geglaubt
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte geglaubt
du
hattest geglaubt
er/sie/es
hatte geglaubt
wir
hatten geglaubt
ihr
hattet geglaubt
sie/Sie
hatten geglaubt
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde glauben
du
wirst glauben
er/sie/es
wird glauben
wir
werden glauben
ihr
werdet glauben
sie/Sie
werden glauben
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde geglaubt haben
du
wirst geglaubt haben
er/sie/es
wird geglaubt haben
wir
werden geglaubt haben
ihr
werdet geglaubt haben
sie/Sie
werden geglaubt haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [glauben]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
glaube
du
glaubest
er/sie/es
glaube
wir
glauben
ihr
glaubet
sie/Sie
glauben
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe geglaubt
du
habest geglaubt
er/sie/es
habe geglaubt
wir
haben geglaubt
ihr
habet geglaubt
sie/Sie
haben geglaubt
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde glauben
du
werdest glauben
er/sie/es
werde glauben
wir
werden glauben
ihr
werdet glauben
sie/Sie
werden glauben
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde geglaubt haben
du
werdest geglaubt haben
er/sie/es
werde geglaubt haben
wir
werden geglaubt haben
ihr
werdet geglaubt haben
sie/Sie
werden geglaubt haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
glaubte
du
glaubtest
er/sie/es
glaubte
wir
glaubten
ihr
glaubtet
sie/Sie
glaubten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte geglaubt
du
hättest geglaubt
er/sie/es
hätte geglaubt
wir
hätten geglaubt
ihr
hättet geglaubt
sie/Sie
hätten geglaubt
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde glauben
du
würdest glauben
er/sie/es
würde glauben
wir
würden glauben
ihr
würdet glauben
sie/Sie
würden glauben
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde geglaubt haben
du
würdest geglaubt haben
er/sie/es
würde geglaubt haben
wir
würden geglaubt haben
ihr
würdet geglaubt haben
sie/Sie
würden geglaubt haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [glauben]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
glaube; glaub
ihr
glaubt
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [glauben]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
