Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
rufe hervor
du
rufst hervor
er/sie/es
ruft hervor
wir
rufen hervor
ihr
ruft hervor
sie/Sie
rufen hervor
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
rief hervor
du
riefst hervor
er/sie/es
rief hervor
wir
riefen hervor
ihr
rieft hervor
sie/Sie
riefen hervor
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe hervorgerufen
du
hast hervorgerufen
er/sie/es
hat hervorgerufen
wir
haben hervorgerufen
ihr
habt hervorgerufen
sie/Sie
haben hervorgerufen
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte hervorgerufen
du
hattest hervorgerufen
er/sie/es
hatte hervorgerufen
wir
hatten hervorgerufen
ihr
hattet hervorgerufen
sie/Sie
hatten hervorgerufen
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde hervorrufen
du
wirst hervorrufen
er/sie/es
wird hervorrufen
wir
werden hervorrufen
ihr
werdet hervorrufen
sie/Sie
werden hervorrufen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde hervorgerufen haben
du
wirst hervorgerufen haben
er/sie/es
wird hervorgerufen haben
wir
werden hervorgerufen haben
ihr
werdet hervorgerufen haben
sie/Sie
werden hervorgerufen haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [hervorrufen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
rufe hervor
du
rufest hervor
er/sie/es
rufe hervor
wir
rufen hervor
ihr
rufet hervor
sie/Sie
rufen hervor
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe hervorgerufen
du
habest hervorgerufen
er/sie/es
habe hervorgerufen
wir
haben hervorgerufen
ihr
habet hervorgerufen
sie/Sie
haben hervorgerufen
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde hervorrufen
du
werdest hervorrufen
er/sie/es
werde hervorrufen
wir
werden hervorrufen
ihr
werdet hervorrufen
sie/Sie
werden hervorrufen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde hervorgerufen haben
du
werdest hervorgerufen haben
er/sie/es
werde hervorgerufen haben
wir
werden hervorgerufen haben
ihr
werdet hervorgerufen haben
sie/Sie
werden hervorgerufen haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
riefe hervor
du
riefest hervor
er/sie/es
riefe hervor
wir
riefen hervor
ihr
riefet hervor
sie/Sie
riefen hervor
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte hervorgerufen
du
hättest hervorgerufen
er/sie/es
hätte hervorgerufen
wir
hätten hervorgerufen
ihr
hättet hervorgerufen
sie/Sie
hätten hervorgerufen
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde hervorrufen
du
würdest hervorrufen
er/sie/es
würde hervorrufen
wir
würden hervorrufen
ihr
würdet hervorrufen
sie/Sie
würden hervorrufen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde hervorgerufen haben
du
würdest hervorgerufen haben
er/sie/es
würde hervorgerufen haben
wir
würden hervorgerufen haben
ihr
würdet hervorgerufen haben
sie/Sie
würden hervorgerufen haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [hervorrufen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
rufe hervor; ruf hervor
ihr
ruft hervor
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [hervorrufen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
