Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
gehöre hin
du
gehörst hin
er/sie/es
gehört hin
wir
gehören hin
ihr
gehört hin
sie/Sie
gehören hin
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
gehörte hin
du
gehörtest hin
er/sie/es
gehörte hin
wir
gehörten hin
ihr
gehörtet hin
sie/Sie
gehörten hin
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe hingehört
du
hast hingehört
er/sie/es
hat hingehört
wir
haben hingehört
ihr
habt hingehört
sie/Sie
haben hingehört
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte hingehört
du
hattest hingehört
er/sie/es
hatte hingehört
wir
hatten hingehört
ihr
hattet hingehört
sie/Sie
hatten hingehört
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde hingehören
du
wirst hingehören
er/sie/es
wird hingehören
wir
werden hingehören
ihr
werdet hingehören
sie/Sie
werden hingehören
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde hingehört haben
du
wirst hingehört haben
er/sie/es
wird hingehört haben
wir
werden hingehört haben
ihr
werdet hingehört haben
sie/Sie
werden hingehört haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [hingehören]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
gehöre hin
du
gehörest hin
er/sie/es
gehöre hin
wir
gehören hin
ihr
gehöret hin
sie/Sie
gehören hin
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe hingehört
du
habest hingehört
er/sie/es
habe hingehört
wir
haben hingehört
ihr
habet hingehört
sie/Sie
haben hingehört
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde hingehören
du
werdest hingehören
er/sie/es
werde hingehören
wir
werden hingehören
ihr
werdet hingehören
sie/Sie
werden hingehören
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde hingehört haben
du
werdest hingehört haben
er/sie/es
werde hingehört haben
wir
werden hingehört haben
ihr
werdet hingehört haben
sie/Sie
werden hingehört haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
gehörte hin
du
gehörtest hin
er/sie/es
gehörte hin
wir
gehörten hin
ihr
gehörtet hin
sie/Sie
gehörten hin
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte hingehört
du
hättest hingehört
er/sie/es
hätte hingehört
wir
hätten hingehört
ihr
hättet hingehört
sie/Sie
hätten hingehört
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde hingehören
du
würdest hingehören
er/sie/es
würde hingehören
wir
würden hingehören
ihr
würdet hingehören
sie/Sie
würden hingehören
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde hingehört haben
du
würdest hingehört haben
er/sie/es
würde hingehört haben
wir
würden hingehört haben
ihr
würdet hingehört haben
sie/Sie
würden hingehört haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [hingehören]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
gehöre hin; gehör hin
ihr
gehört hin
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [hingehören]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
