Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
höre
du
hörst
er/sie/es
hört
wir
hören
ihr
hört
sie/Sie
hören
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
hörte
du
hörtest
er/sie/es
hörte
wir
hörten
ihr
hörtet
sie/Sie
hörten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe gehört
du
hast gehört
er/sie/es
hat gehört
wir
haben gehört
ihr
habt gehört
sie/Sie
haben gehört
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte gehört
du
hattest gehört
er/sie/es
hatte gehört
wir
hatten gehört
ihr
hattet gehört
sie/Sie
hatten gehört
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde hören
du
wirst hören
er/sie/es
wird hören
wir
werden hören
ihr
werdet hören
sie/Sie
werden hören
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde gehört haben
du
wirst gehört haben
er/sie/es
wird gehört haben
wir
werden gehört haben
ihr
werdet gehört haben
sie/Sie
werden gehört haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [hören]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
höre
du
hörest
er/sie/es
höre
wir
hören
ihr
höret
sie/Sie
hören
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe gehört
du
habest gehört
er/sie/es
habe gehört
wir
haben gehört
ihr
habet gehört
sie/Sie
haben gehört
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde hören
du
werdest hören
er/sie/es
werde hören
wir
werden hören
ihr
werdet hören
sie/Sie
werden hören
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde gehört haben
du
werdest gehört haben
er/sie/es
werde gehört haben
wir
werden gehört haben
ihr
werdet gehört haben
sie/Sie
werden gehört haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
hörte
du
hörtest
er/sie/es
hörte
wir
hörten
ihr
hörtet
sie/Sie
hörten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte gehört
du
hättest gehört
er/sie/es
hätte gehört
wir
hätten gehört
ihr
hättet gehört
sie/Sie
hätten gehört
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde hören
du
würdest hören
er/sie/es
würde hören
wir
würden hören
ihr
würdet hören
sie/Sie
würden hören
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde gehört haben
du
würdest gehört haben
er/sie/es
würde gehört haben
wir
würden gehört haben
ihr
würdet gehört haben
sie/Sie
würden gehört haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [hören]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
höre; hör
ihr
hört
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [hören]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
