Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
klingle; klingele
du
klingelst
er/sie/es
klingelt
wir
klingeln
ihr
klingelt
sie/Sie
klingeln
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
klingelte
du
klingeltest
er/sie/es
klingelte
wir
klingelten
ihr
klingeltet
sie/Sie
klingelten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe geklingelt
du
hast geklingelt
er/sie/es
hat geklingelt
wir
haben geklingelt
ihr
habt geklingelt
sie/Sie
haben geklingelt
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte geklingelt
du
hattest geklingelt
er/sie/es
hatte geklingelt
wir
hatten geklingelt
ihr
hattet geklingelt
sie/Sie
hatten geklingelt
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde klingeln
du
wirst klingeln
er/sie/es
wird klingeln
wir
werden klingeln
ihr
werdet klingeln
sie/Sie
werden klingeln
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde geklingelt haben
du
wirst geklingelt haben
er/sie/es
wird geklingelt haben
wir
werden geklingelt haben
ihr
werdet geklingelt haben
sie/Sie
werden geklingelt haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [klingeln]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
klingle; klingele
du
klingelst
er/sie/es
klingle; klingele
wir
klingeln
ihr
klingelt
sie/Sie
klingeln
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe geklingelt
du
habest geklingelt
er/sie/es
habe geklingelt
wir
haben geklingelt
ihr
habet geklingelt
sie/Sie
haben geklingelt
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde klingeln
du
werdest klingeln
er/sie/es
werde klingeln
wir
werden klingeln
ihr
werdet klingeln
sie/Sie
werden klingeln
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde geklingelt haben
du
werdest geklingelt haben
er/sie/es
werde geklingelt haben
wir
werden geklingelt haben
ihr
werdet geklingelt haben
sie/Sie
werden geklingelt haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
klingelte
du
klingeltest
er/sie/es
klingelte
wir
klingelten
ihr
klingeltet
sie/Sie
klingelten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte geklingelt
du
hättest geklingelt
er/sie/es
hätte geklingelt
wir
hätten geklingelt
ihr
hättet geklingelt
sie/Sie
hätten geklingelt
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde klingeln
du
würdest klingeln
er/sie/es
würde klingeln
wir
würden klingeln
ihr
würdet klingeln
sie/Sie
würden klingeln
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde geklingelt haben
du
würdest geklingelt haben
er/sie/es
würde geklingelt haben
wir
würden geklingelt haben
ihr
würdet geklingelt haben
sie/Sie
würden geklingelt haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [klingeln]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
klingle; klingele
ihr
klingelt
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [klingeln]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
