Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
kombiniere
du
kombinierst
er/sie/es
kombiniert
wir
kombinieren
ihr
kombiniert
sie/Sie
kombinieren
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
kombinierte
du
kombiniertest
er/sie/es
kombinierte
wir
kombinierten
ihr
kombiniertet
sie/Sie
kombinierten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe kombiniert
du
hast kombiniert
er/sie/es
hat kombiniert
wir
haben kombiniert
ihr
habt kombiniert
sie/Sie
haben kombiniert
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte kombiniert
du
hattest kombiniert
er/sie/es
hatte kombiniert
wir
hatten kombiniert
ihr
hattet kombiniert
sie/Sie
hatten kombiniert
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde kombinieren
du
wirst kombinieren
er/sie/es
wird kombinieren
wir
werden kombinieren
ihr
werdet kombinieren
sie/Sie
werden kombinieren
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde kombiniert haben
du
wirst kombiniert haben
er/sie/es
wird kombiniert haben
wir
werden kombiniert haben
ihr
werdet kombiniert haben
sie/Sie
werden kombiniert haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [kombinieren]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
kombiniere
du
kombinierest
er/sie/es
kombiniere
wir
kombinieren
ihr
kombinieret
sie/Sie
kombinieren
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe kombiniert
du
habest kombiniert
er/sie/es
habe kombiniert
wir
haben kombiniert
ihr
habet kombiniert
sie/Sie
haben kombiniert
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde kombinieren
du
werdest kombinieren
er/sie/es
werde kombinieren
wir
werden kombinieren
ihr
werdet kombinieren
sie/Sie
werden kombinieren
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde kombiniert haben
du
werdest kombiniert haben
er/sie/es
werde kombiniert haben
wir
werden kombiniert haben
ihr
werdet kombiniert haben
sie/Sie
werden kombiniert haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
kombinierte
du
kombiniertest
er/sie/es
kombinierte
wir
kombinierten
ihr
kombiniertet
sie/Sie
kombinierten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte kombiniert
du
hättest kombiniert
er/sie/es
hätte kombiniert
wir
hätten kombiniert
ihr
hättet kombiniert
sie/Sie
hätten kombiniert
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde kombinieren
du
würdest kombinieren
er/sie/es
würde kombinieren
wir
würden kombinieren
ihr
würdet kombinieren
sie/Sie
würden kombinieren
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde kombiniert haben
du
würdest kombiniert haben
er/sie/es
würde kombiniert haben
wir
würden kombiniert haben
ihr
würdet kombiniert haben
sie/Sie
würden kombiniert haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [kombinieren]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
kombiniere; kombinier
ihr
kombiniert
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [kombinieren]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
