Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
merke
du
merkst
er/sie/es
merkt
wir
merken
ihr
merkt
sie/Sie
merken
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
merkte
du
merktest
er/sie/es
merkte
wir
merkten
ihr
merktet
sie/Sie
merkten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe gemerkt
du
hast gemerkt
er/sie/es
hat gemerkt
wir
haben gemerkt
ihr
habt gemerkt
sie/Sie
haben gemerkt
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte gemerkt
du
hattest gemerkt
er/sie/es
hatte gemerkt
wir
hatten gemerkt
ihr
hattet gemerkt
sie/Sie
hatten gemerkt
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde merken
du
wirst merken
er/sie/es
wird merken
wir
werden merken
ihr
werdet merken
sie/Sie
werden merken
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde gemerkt haben
du
wirst gemerkt haben
er/sie/es
wird gemerkt haben
wir
werden gemerkt haben
ihr
werdet gemerkt haben
sie/Sie
werden gemerkt haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [merken]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
merke
du
merkest
er/sie/es
merke
wir
merken
ihr
merket
sie/Sie
merken
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe gemerkt
du
habest gemerkt
er/sie/es
habe gemerkt
wir
haben gemerkt
ihr
habet gemerkt
sie/Sie
haben gemerkt
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde merken
du
werdest merken
er/sie/es
werde merken
wir
werden merken
ihr
werdet merken
sie/Sie
werden merken
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde gemerkt haben
du
werdest gemerkt haben
er/sie/es
werde gemerkt haben
wir
werden gemerkt haben
ihr
werdet gemerkt haben
sie/Sie
werden gemerkt haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
merkte
du
merktest
er/sie/es
merkte
wir
merkten
ihr
merktet
sie/Sie
merkten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte gemerkt
du
hättest gemerkt
er/sie/es
hätte gemerkt
wir
hätten gemerkt
ihr
hättet gemerkt
sie/Sie
hätten gemerkt
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde merken
du
würdest merken
er/sie/es
würde merken
wir
würden merken
ihr
würdet merken
sie/Sie
würden merken
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde gemerkt haben
du
würdest gemerkt haben
er/sie/es
würde gemerkt haben
wir
würden gemerkt haben
ihr
würdet gemerkt haben
sie/Sie
würden gemerkt haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [merken]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
merke; merk
ihr
merkt
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [merken]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);