Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
ruhe
du
ruhst
er/sie/es
ruht
wir
ruhen
ihr
ruht
sie/Sie
ruhen
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
ruhte
du
ruhtest
er/sie/es
ruhte
wir
ruhten
ihr
ruhtet
sie/Sie
ruhten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe geruht
du
hast geruht
er/sie/es
hat geruht
wir
haben geruht
ihr
habt geruht
sie/Sie
haben geruht
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte geruht
du
hattest geruht
er/sie/es
hatte geruht
wir
hatten geruht
ihr
hattet geruht
sie/Sie
hatten geruht
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde ruhen
du
wirst ruhen
er/sie/es
wird ruhen
wir
werden ruhen
ihr
werdet ruhen
sie/Sie
werden ruhen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde geruht haben
du
wirst geruht haben
er/sie/es
wird geruht haben
wir
werden geruht haben
ihr
werdet geruht haben
sie/Sie
werden geruht haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [ruhen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
ruhe
du
ruhest
er/sie/es
ruhe
wir
ruhen
ihr
ruhet
sie/Sie
ruhen
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe geruht
du
habest geruht
er/sie/es
habe geruht
wir
haben geruht
ihr
habet geruht
sie/Sie
haben geruht
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde ruhen
du
werdest ruhen
er/sie/es
werde ruhen
wir
werden ruhen
ihr
werdet ruhen
sie/Sie
werden ruhen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde geruht haben
du
werdest geruht haben
er/sie/es
werde geruht haben
wir
werden geruht haben
ihr
werdet geruht haben
sie/Sie
werden geruht haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
ruhte
du
ruhtest
er/sie/es
ruhte
wir
ruhten
ihr
ruhtet
sie/Sie
ruhten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte geruht
du
hättest geruht
er/sie/es
hätte geruht
wir
hätten geruht
ihr
hättet geruht
sie/Sie
hätten geruht
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde ruhen
du
würdest ruhen
er/sie/es
würde ruhen
wir
würden ruhen
ihr
würdet ruhen
sie/Sie
würden ruhen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde geruht haben
du
würdest geruht haben
er/sie/es
würde geruht haben
wir
würden geruht haben
ihr
würdet geruht haben
sie/Sie
würden geruht haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [ruhen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
ruhe; ruh
ihr
ruht
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [ruhen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
