Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
schiene
du
schienst
er/sie/es
schient
wir
schienen
ihr
schient
sie/Sie
schienen
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
schiente
du
schientest
er/sie/es
schiente
wir
schienten
ihr
schientet
sie/Sie
schienten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe geschient
du
hast geschient
er/sie/es
hat geschient
wir
haben geschient
ihr
habt geschient
sie/Sie
haben geschient
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte geschient
du
hattest geschient
er/sie/es
hatte geschient
wir
hatten geschient
ihr
hattet geschient
sie/Sie
hatten geschient
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde schienen
du
wirst schienen
er/sie/es
wird schienen
wir
werden schienen
ihr
werdet schienen
sie/Sie
werden schienen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde geschient haben
du
wirst geschient haben
er/sie/es
wird geschient haben
wir
werden geschient haben
ihr
werdet geschient haben
sie/Sie
werden geschient haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [schien]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
schiene
du
schienest
er/sie/es
schiene
wir
schienen
ihr
schienet
sie/Sie
schienen
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe geschient
du
habest geschient
er/sie/es
habe geschient
wir
haben geschient
ihr
habet geschient
sie/Sie
haben geschient
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde schienen
du
werdest schienen
er/sie/es
werde schienen
wir
werden schienen
ihr
werdet schienen
sie/Sie
werden schienen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde geschient haben
du
werdest geschient haben
er/sie/es
werde geschient haben
wir
werden geschient haben
ihr
werdet geschient haben
sie/Sie
werden geschient haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
schiente
du
schientest
er/sie/es
schiente
wir
schienten
ihr
schientet
sie/Sie
schienten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte geschient
du
hättest geschient
er/sie/es
hätte geschient
wir
hätten geschient
ihr
hättet geschient
sie/Sie
hätten geschient
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde schienen
du
würdest schienen
er/sie/es
würde schienen
wir
würden schienen
ihr
würdet schienen
sie/Sie
würden schienen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde geschient haben
du
würdest geschient haben
er/sie/es
würde geschient haben
wir
würden geschient haben
ihr
würdet geschient haben
sie/Sie
würden geschient haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [schien]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
schiene; schien
ihr
schient
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [schien]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
