Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
simuliere
du
simulierst
er/sie/es
simuliert
wir
simulieren
ihr
simuliert
sie/Sie
simulieren
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
simulierte
du
simuliertest
er/sie/es
simulierte
wir
simulierten
ihr
simuliertet
sie/Sie
simulierten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe simuliert
du
hast simuliert
er/sie/es
hat simuliert
wir
haben simuliert
ihr
habt simuliert
sie/Sie
haben simuliert
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte simuliert
du
hattest simuliert
er/sie/es
hatte simuliert
wir
hatten simuliert
ihr
hattet simuliert
sie/Sie
hatten simuliert
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde simulieren
du
wirst simulieren
er/sie/es
wird simulieren
wir
werden simulieren
ihr
werdet simulieren
sie/Sie
werden simulieren
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde simuliert haben
du
wirst simuliert haben
er/sie/es
wird simuliert haben
wir
werden simuliert haben
ihr
werdet simuliert haben
sie/Sie
werden simuliert haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [simulieren]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
simuliere
du
simulierest
er/sie/es
simuliere
wir
simulieren
ihr
simulieret
sie/Sie
simulieren
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe simuliert
du
habest simuliert
er/sie/es
habe simuliert
wir
haben simuliert
ihr
habet simuliert
sie/Sie
haben simuliert
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde simulieren
du
werdest simulieren
er/sie/es
werde simulieren
wir
werden simulieren
ihr
werdet simulieren
sie/Sie
werden simulieren
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde simuliert haben
du
werdest simuliert haben
er/sie/es
werde simuliert haben
wir
werden simuliert haben
ihr
werdet simuliert haben
sie/Sie
werden simuliert haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
simulierte
du
simuliertest
er/sie/es
simulierte
wir
simulierten
ihr
simuliertet
sie/Sie
simulierten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte simuliert
du
hättest simuliert
er/sie/es
hätte simuliert
wir
hätten simuliert
ihr
hättet simuliert
sie/Sie
hätten simuliert
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde simulieren
du
würdest simulieren
er/sie/es
würde simulieren
wir
würden simulieren
ihr
würdet simulieren
sie/Sie
würden simulieren
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde simuliert haben
du
würdest simuliert haben
er/sie/es
würde simuliert haben
wir
würden simuliert haben
ihr
würdet simuliert haben
sie/Sie
würden simuliert haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [simulieren]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
simuliere; simulier
ihr
simuliert
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [simulieren]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
