Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
tätowiere
du
tätowierst
er/sie/es
tätowiert
wir
tätowieren
ihr
tätowiert
sie/Sie
tätowieren
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
tätowierte
du
tätowiertest
er/sie/es
tätowierte
wir
tätowierten
ihr
tätowiertet
sie/Sie
tätowierten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe tätowiert
du
hast tätowiert
er/sie/es
hat tätowiert
wir
haben tätowiert
ihr
habt tätowiert
sie/Sie
haben tätowiert
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte tätowiert
du
hattest tätowiert
er/sie/es
hatte tätowiert
wir
hatten tätowiert
ihr
hattet tätowiert
sie/Sie
hatten tätowiert
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde tätowieren
du
wirst tätowieren
er/sie/es
wird tätowieren
wir
werden tätowieren
ihr
werdet tätowieren
sie/Sie
werden tätowieren
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde tätowiert haben
du
wirst tätowiert haben
er/sie/es
wird tätowiert haben
wir
werden tätowiert haben
ihr
werdet tätowiert haben
sie/Sie
werden tätowiert haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [tätowieren]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
tätowiere
du
tätowierest
er/sie/es
tätowiere
wir
tätowieren
ihr
tätowieret
sie/Sie
tätowieren
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe tätowiert
du
habest tätowiert
er/sie/es
habe tätowiert
wir
haben tätowiert
ihr
habet tätowiert
sie/Sie
haben tätowiert
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde tätowieren
du
werdest tätowieren
er/sie/es
werde tätowieren
wir
werden tätowieren
ihr
werdet tätowieren
sie/Sie
werden tätowieren
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde tätowiert haben
du
werdest tätowiert haben
er/sie/es
werde tätowiert haben
wir
werden tätowiert haben
ihr
werdet tätowiert haben
sie/Sie
werden tätowiert haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
tätowierte
du
tätowiertest
er/sie/es
tätowierte
wir
tätowierten
ihr
tätowiertet
sie/Sie
tätowierten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte tätowiert
du
hättest tätowiert
er/sie/es
hätte tätowiert
wir
hätten tätowiert
ihr
hättet tätowiert
sie/Sie
hätten tätowiert
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde tätowieren
du
würdest tätowieren
er/sie/es
würde tätowieren
wir
würden tätowieren
ihr
würdet tätowieren
sie/Sie
würden tätowieren
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde tätowiert haben
du
würdest tätowiert haben
er/sie/es
würde tätowiert haben
wir
würden tätowiert haben
ihr
würdet tätowiert haben
sie/Sie
würden tätowiert haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [tätowieren]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
tätowiere; tätowier
ihr
tätowiert
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [tätowieren]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);