Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
traue
du
traust
er/sie/es
traut
wir
trauen
ihr
traut
sie/Sie
trauen
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
traute
du
trautest
er/sie/es
traute
wir
trauten
ihr
trautet
sie/Sie
trauten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe getraut
du
hast getraut
er/sie/es
hat getraut
wir
haben getraut
ihr
habt getraut
sie/Sie
haben getraut
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte getraut
du
hattest getraut
er/sie/es
hatte getraut
wir
hatten getraut
ihr
hattet getraut
sie/Sie
hatten getraut
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde trauen
du
wirst trauen
er/sie/es
wird trauen
wir
werden trauen
ihr
werdet trauen
sie/Sie
werden trauen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde getraut haben
du
wirst getraut haben
er/sie/es
wird getraut haben
wir
werden getraut haben
ihr
werdet getraut haben
sie/Sie
werden getraut haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [trauen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
traue
du
trauest
er/sie/es
traue
wir
trauen
ihr
trauet
sie/Sie
trauen
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe getraut
du
habest getraut
er/sie/es
habe getraut
wir
haben getraut
ihr
habet getraut
sie/Sie
haben getraut
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde trauen
du
werdest trauen
er/sie/es
werde trauen
wir
werden trauen
ihr
werdet trauen
sie/Sie
werden trauen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde getraut haben
du
werdest getraut haben
er/sie/es
werde getraut haben
wir
werden getraut haben
ihr
werdet getraut haben
sie/Sie
werden getraut haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
traute
du
trautest
er/sie/es
traute
wir
trauten
ihr
trautet
sie/Sie
trauten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte getraut
du
hättest getraut
er/sie/es
hätte getraut
wir
hätten getraut
ihr
hättet getraut
sie/Sie
hätten getraut
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde trauen
du
würdest trauen
er/sie/es
würde trauen
wir
würden trauen
ihr
würdet trauen
sie/Sie
würden trauen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde getraut haben
du
würdest getraut haben
er/sie/es
würde getraut haben
wir
würden getraut haben
ihr
würdet getraut haben
sie/Sie
würden getraut haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [trauen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
traue; trau
ihr
traut
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [trauen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);