Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
veranlasse
du
veranlasst
er/sie/es
veranlasst
wir
veranlassen
ihr
veranlasst
sie/Sie
veranlassen
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
veranlasste
du
veranlasstest
er/sie/es
veranlasste
wir
veranlassten
ihr
veranlasstet
sie/Sie
veranlassten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe veranlasst
du
hast veranlasst
er/sie/es
hat veranlasst
wir
haben veranlasst
ihr
habt veranlasst
sie/Sie
haben veranlasst
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte veranlasst
du
hattest veranlasst
er/sie/es
hatte veranlasst
wir
hatten veranlasst
ihr
hattet veranlasst
sie/Sie
hatten veranlasst
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde veranlassen
du
wirst veranlassen
er/sie/es
wird veranlassen
wir
werden veranlassen
ihr
werdet veranlassen
sie/Sie
werden veranlassen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde veranlasst haben
du
wirst veranlasst haben
er/sie/es
wird veranlasst haben
wir
werden veranlasst haben
ihr
werdet veranlasst haben
sie/Sie
werden veranlasst haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [veranlassen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
veranlasse
du
veranlassest
er/sie/es
veranlasse
wir
veranlassen
ihr
veranlasset
sie/Sie
veranlassen
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe veranlasst
du
habest veranlasst
er/sie/es
habe veranlasst
wir
haben veranlasst
ihr
habet veranlasst
sie/Sie
haben veranlasst
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde veranlassen
du
werdest veranlassen
er/sie/es
werde veranlassen
wir
werden veranlassen
ihr
werdet veranlassen
sie/Sie
werden veranlassen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde veranlasst haben
du
werdest veranlasst haben
er/sie/es
werde veranlasst haben
wir
werden veranlasst haben
ihr
werdet veranlasst haben
sie/Sie
werden veranlasst haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
veranlasste
du
veranlasstest
er/sie/es
veranlasste
wir
veranlassten
ihr
veranlasstet
sie/Sie
veranlassten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte veranlasst
du
hättest veranlasst
er/sie/es
hätte veranlasst
wir
hätten veranlasst
ihr
hättet veranlasst
sie/Sie
hätten veranlasst
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde veranlassen
du
würdest veranlassen
er/sie/es
würde veranlassen
wir
würden veranlassen
ihr
würdet veranlassen
sie/Sie
würden veranlassen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde veranlasst haben
du
würdest veranlasst haben
er/sie/es
würde veranlasst haben
wir
würden veranlasst haben
ihr
würdet veranlasst haben
sie/Sie
würden veranlasst haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [veranlassen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
veranlasse; veranlass
ihr
veranlasst
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [veranlassen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
