Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
wohne
du
wohnst
er/sie/es
wohnt
wir
wohnen
ihr
wohnt
sie/Sie
wohnen
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
wohnte
du
wohntest
er/sie/es
wohnte
wir
wohnten
ihr
wohntet
sie/Sie
wohnten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe gewohnt
du
hast gewohnt
er/sie/es
hat gewohnt
wir
haben gewohnt
ihr
habt gewohnt
sie/Sie
haben gewohnt
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte gewohnt
du
hattest gewohnt
er/sie/es
hatte gewohnt
wir
hatten gewohnt
ihr
hattet gewohnt
sie/Sie
hatten gewohnt
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde wohnen
du
wirst wohnen
er/sie/es
wird wohnen
wir
werden wohnen
ihr
werdet wohnen
sie/Sie
werden wohnen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde gewohnt haben
du
wirst gewohnt haben
er/sie/es
wird gewohnt haben
wir
werden gewohnt haben
ihr
werdet gewohnt haben
sie/Sie
werden gewohnt haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [wohnen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
wohne
du
wohnest
er/sie/es
wohne
wir
wohnen
ihr
wohnet
sie/Sie
wohnen
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe gewohnt
du
habest gewohnt
er/sie/es
habe gewohnt
wir
haben gewohnt
ihr
habet gewohnt
sie/Sie
haben gewohnt
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde wohnen
du
werdest wohnen
er/sie/es
werde wohnen
wir
werden wohnen
ihr
werdet wohnen
sie/Sie
werden wohnen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde gewohnt haben
du
werdest gewohnt haben
er/sie/es
werde gewohnt haben
wir
werden gewohnt haben
ihr
werdet gewohnt haben
sie/Sie
werden gewohnt haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
wohnte
du
wohntest
er/sie/es
wohnte
wir
wohnten
ihr
wohntet
sie/Sie
wohnten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte gewohnt
du
hättest gewohnt
er/sie/es
hätte gewohnt
wir
hätten gewohnt
ihr
hättet gewohnt
sie/Sie
hätten gewohnt
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde wohnen
du
würdest wohnen
er/sie/es
würde wohnen
wir
würden wohnen
ihr
würdet wohnen
sie/Sie
würden wohnen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde gewohnt haben
du
würdest gewohnt haben
er/sie/es
würde gewohnt haben
wir
würden gewohnt haben
ihr
würdet gewohnt haben
sie/Sie
würden gewohnt haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [wohnen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
wohne; wohn
ihr
wohnt
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [wohnen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
