Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
bringe an
du
bringst an
er/sie/es
bringt an
wir
bringen an
ihr
bringt an
sie/Sie
bringen an
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
brachte an
du
brachtest an
er/sie/es
brachte an
wir
brachten an
ihr
brachtet an
sie/Sie
brachten an
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe angebracht
du
hast angebracht
er/sie/es
hat angebracht
wir
haben angebracht
ihr
habt angebracht
sie/Sie
haben angebracht
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte angebracht
du
hattest angebracht
er/sie/es
hatte angebracht
wir
hatten angebracht
ihr
hattet angebracht
sie/Sie
hatten angebracht
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde anbringen
du
wirst anbringen
er/sie/es
wird anbringen
wir
werden anbringen
ihr
werdet anbringen
sie/Sie
werden anbringen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde angebracht haben
du
wirst angebracht haben
er/sie/es
wird angebracht haben
wir
werden angebracht haben
ihr
werdet angebracht haben
sie/Sie
werden angebracht haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [anbringen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
bringe an
du
bringest an
er/sie/es
bringe an
wir
bringen an
ihr
bringet an
sie/Sie
bringen an
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe angebracht
du
habest angebracht
er/sie/es
habe angebracht
wir
haben angebracht
ihr
habet angebracht
sie/Sie
haben angebracht
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde anbringen
du
werdest anbringen
er/sie/es
werde anbringen
wir
werden anbringen
ihr
werdet anbringen
sie/Sie
werden anbringen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde angebracht haben
du
werdest angebracht haben
er/sie/es
werde angebracht haben
wir
werden angebracht haben
ihr
werdet angebracht haben
sie/Sie
werden angebracht haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
brächte an
du
brächtest an
er/sie/es
brächte an
wir
brächten an
ihr
brächtet an
sie/Sie
brächten an
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte angebracht
du
hättest angebracht
er/sie/es
hätte angebracht
wir
hätten angebracht
ihr
hättet angebracht
sie/Sie
hätten angebracht
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde anbringen
du
würdest anbringen
er/sie/es
würde anbringen
wir
würden anbringen
ihr
würdet anbringen
sie/Sie
würden anbringen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde angebracht haben
du
würdest angebracht haben
er/sie/es
würde angebracht haben
wir
würden angebracht haben
ihr
würdet angebracht haben
sie/Sie
würden angebracht haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [anbringen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
bringe an; bring an
ihr
bringt an
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [anbringen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
