Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
spreche an
du
sprichst an
er/sie/es
spricht an
wir
sprechen an
ihr
sprecht an
sie/Sie
sprechen an
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
sprach an
du
sprachst an
er/sie/es
sprach an
wir
sprachen an
ihr
spracht an
sie/Sie
sprachen an
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe angesprochen
du
hast angesprochen
er/sie/es
hat angesprochen
wir
haben angesprochen
ihr
habt angesprochen
sie/Sie
haben angesprochen
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte angesprochen
du
hattest angesprochen
er/sie/es
hatte angesprochen
wir
hatten angesprochen
ihr
hattet angesprochen
sie/Sie
hatten angesprochen
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde ansprechen
du
wirst ansprechen
er/sie/es
wird ansprechen
wir
werden ansprechen
ihr
werdet ansprechen
sie/Sie
werden ansprechen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde angesprochen haben
du
wirst angesprochen haben
er/sie/es
wird angesprochen haben
wir
werden angesprochen haben
ihr
werdet angesprochen haben
sie/Sie
werden angesprochen haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [ansprechen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
spreche an
du
sprechest an
er/sie/es
spreche an
wir
sprechen an
ihr
sprechet an
sie/Sie
sprechen an
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe angesprochen
du
habest angesprochen
er/sie/es
habe angesprochen
wir
haben angesprochen
ihr
habet angesprochen
sie/Sie
haben angesprochen
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde ansprechen
du
werdest ansprechen
er/sie/es
werde ansprechen
wir
werden ansprechen
ihr
werdet ansprechen
sie/Sie
werden ansprechen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde angesprochen haben
du
werdest angesprochen haben
er/sie/es
werde angesprochen haben
wir
werden angesprochen haben
ihr
werdet angesprochen haben
sie/Sie
werden angesprochen haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
spräche an
du
sprächest an; sprächst an
er/sie/es
spräche an
wir
sprächen an
ihr
sprächet an; sprächt an
sie/Sie
sprächen an
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte angesprochen
du
hättest angesprochen
er/sie/es
hätte angesprochen
wir
hätten angesprochen
ihr
hättet angesprochen
sie/Sie
hätten angesprochen
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde ansprechen
du
würdest ansprechen
er/sie/es
würde ansprechen
wir
würden ansprechen
ihr
würdet ansprechen
sie/Sie
würden ansprechen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde angesprochen haben
du
würdest angesprochen haben
er/sie/es
würde angesprochen haben
wir
würden angesprochen haben
ihr
würdet angesprochen haben
sie/Sie
würden angesprochen haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [ansprechen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
sprich an
ihr
sprecht an
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [ansprechen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
