Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
setze ein
du
setzt ein
er/sie/es
setzt ein
wir
setzen ein
ihr
setzt ein
sie/Sie
setzen ein
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
setzte ein
du
setztest ein
er/sie/es
setzte ein
wir
setzten ein
ihr
setztet ein
sie/Sie
setzten ein
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe eingesetzt
du
hast eingesetzt
er/sie/es
hat eingesetzt
wir
haben eingesetzt
ihr
habt eingesetzt
sie/Sie
haben eingesetzt
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte eingesetzt
du
hattest eingesetzt
er/sie/es
hatte eingesetzt
wir
hatten eingesetzt
ihr
hattet eingesetzt
sie/Sie
hatten eingesetzt
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde einsetzen
du
wirst einsetzen
er/sie/es
wird einsetzen
wir
werden einsetzen
ihr
werdet einsetzen
sie/Sie
werden einsetzen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde eingesetzt haben
du
wirst eingesetzt haben
er/sie/es
wird eingesetzt haben
wir
werden eingesetzt haben
ihr
werdet eingesetzt haben
sie/Sie
werden eingesetzt haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [einsetzen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
setze ein
du
setzest ein
er/sie/es
setze ein
wir
setzen ein
ihr
setzet ein
sie/Sie
setzen ein
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe eingesetzt
du
habest eingesetzt
er/sie/es
habe eingesetzt
wir
haben eingesetzt
ihr
habet eingesetzt
sie/Sie
haben eingesetzt
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde einsetzen
du
werdest einsetzen
er/sie/es
werde einsetzen
wir
werden einsetzen
ihr
werdet einsetzen
sie/Sie
werden einsetzen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde eingesetzt haben
du
werdest eingesetzt haben
er/sie/es
werde eingesetzt haben
wir
werden eingesetzt haben
ihr
werdet eingesetzt haben
sie/Sie
werden eingesetzt haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
setzte ein
du
setztest ein
er/sie/es
setzte ein
wir
setzten ein
ihr
setztet ein
sie/Sie
setzten ein
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte eingesetzt
du
hättest eingesetzt
er/sie/es
hätte eingesetzt
wir
hätten eingesetzt
ihr
hättet eingesetzt
sie/Sie
hätten eingesetzt
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde einsetzen
du
würdest einsetzen
er/sie/es
würde einsetzen
wir
würden einsetzen
ihr
würdet einsetzen
sie/Sie
würden einsetzen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde eingesetzt haben
du
würdest eingesetzt haben
er/sie/es
würde eingesetzt haben
wir
würden eingesetzt haben
ihr
würdet eingesetzt haben
sie/Sie
würden eingesetzt haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [einsetzen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
setze ein; setz ein
ihr
setzt ein
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [einsetzen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
