Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
keife
du
keifst
er/sie/es
keift
wir
keifen
ihr
keift
sie/Sie
keifen
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
keifte; kiff
du
keiftest; kiffst
er/sie/es
keifte; kiff
wir
keiften; kiffen
ihr
keiftet; kifft
sie/Sie
keiften; kiffen
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe gekeift
du
hast gekeift
er/sie/es
hat gekeift
wir
haben gekeift
ihr
habt gekeift
sie/Sie
haben gekeift
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte gekeift
du
hattest gekeift
er/sie/es
hatte gekeift
wir
hatten gekeift
ihr
hattet gekeift
sie/Sie
hatten gekeift
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde keifen
du
wirst keifen
er/sie/es
wird keifen
wir
werden keifen
ihr
werdet keifen
sie/Sie
werden keifen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde gekeift haben
du
wirst gekeift haben
er/sie/es
wird gekeift haben
wir
werden gekeift haben
ihr
werdet gekeift haben
sie/Sie
werden gekeift haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [keifen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
keife
du
keifest
er/sie/es
keife
wir
keifen
ihr
keifet
sie/Sie
keifen
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe gekeift
du
habest gekeift
er/sie/es
habe gekeift
wir
haben gekeift
ihr
habet gekeift
sie/Sie
haben gekeift
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde keifen
du
werdest keifen
er/sie/es
werde keifen
wir
werden keifen
ihr
werdet keifen
sie/Sie
werden keifen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde gekeift haben
du
werdest gekeift haben
er/sie/es
werde gekeift haben
wir
werden gekeift haben
ihr
werdet gekeift haben
sie/Sie
werden gekeift haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
keifte
du
keiftest
er/sie/es
keifte
wir
keiften
ihr
keiftet
sie/Sie
keiften
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte gekeift
du
hättest gekeift
er/sie/es
hätte gekeift
wir
hätten gekeift
ihr
hättet gekeift
sie/Sie
hätten gekeift
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde keifen
du
würdest keifen
er/sie/es
würde keifen
wir
würden keifen
ihr
würdet keifen
sie/Sie
würden keifen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde gekeift haben
du
würdest gekeift haben
er/sie/es
würde gekeift haben
wir
würden gekeift haben
ihr
würdet gekeift haben
sie/Sie
würden gekeift haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [keifen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
keife; keif
ihr
keift
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [keifen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
