Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
vertrage
du
verträgst
er/sie/es
verträgt
wir
vertragen
ihr
vertragt
sie/Sie
vertragen
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
vertrug
du
vertrugst
er/sie/es
vertrug
wir
vertrugen
ihr
vertrugt
sie/Sie
vertrugen
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe vertragen
du
hast vertragen
er/sie/es
hat vertragen
wir
haben vertragen
ihr
habt vertragen
sie/Sie
haben vertragen
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte vertragen
du
hattest vertragen
er/sie/es
hatte vertragen
wir
hatten vertragen
ihr
hattet vertragen
sie/Sie
hatten vertragen
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde vertragen
du
wirst vertragen
er/sie/es
wird vertragen
wir
werden vertragen
ihr
werdet vertragen
sie/Sie
werden vertragen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde vertragen haben
du
wirst vertragen haben
er/sie/es
wird vertragen haben
wir
werden vertragen haben
ihr
werdet vertragen haben
sie/Sie
werden vertragen haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [vertragen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
vertrage
du
vertragest
er/sie/es
vertrage
wir
vertragen
ihr
vertraget
sie/Sie
vertragen
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe vertragen
du
habest vertragen
er/sie/es
habe vertragen
wir
haben vertragen
ihr
habet vertragen
sie/Sie
haben vertragen
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde vertragen
du
werdest vertragen
er/sie/es
werde vertragen
wir
werden vertragen
ihr
werdet vertragen
sie/Sie
werden vertragen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde vertragen haben
du
werdest vertragen haben
er/sie/es
werde vertragen haben
wir
werden vertragen haben
ihr
werdet vertragen haben
sie/Sie
werden vertragen haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
vertrüge
du
vertrügest; vertrügst
er/sie/es
vertrüge
wir
vertrügen
ihr
vertrüget; vertrügt
sie/Sie
vertrügen
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte vertragen
du
hättest vertragen
er/sie/es
hätte vertragen
wir
hätten vertragen
ihr
hättet vertragen
sie/Sie
hätten vertragen
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde vertragen
du
würdest vertragen
er/sie/es
würde vertragen
wir
würden vertragen
ihr
würdet vertragen
sie/Sie
würden vertragen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde vertragen haben
du
würdest vertragen haben
er/sie/es
würde vertragen haben
wir
würden vertragen haben
ihr
würdet vertragen haben
sie/Sie
würden vertragen haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [vertragen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
vertrage; vertrag
ihr
vertragt
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [vertragen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
