Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
fordere an
du
forderst an
er/sie/es
fordert an
wir
fordern an
ihr
fordert an
sie/Sie
fordern an
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
forderte an
du
fordertest an
er/sie/es
forderte an
wir
forderten an
ihr
fordertet an
sie/Sie
forderten an
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe angefordert
du
hast angefordert
er/sie/es
hat angefordert
wir
haben angefordert
ihr
habt angefordert
sie/Sie
haben angefordert
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte angefordert
du
hattest angefordert
er/sie/es
hatte angefordert
wir
hatten angefordert
ihr
hattet angefordert
sie/Sie
hatten angefordert
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde anfordern
du
wirst anfordern
er/sie/es
wird anfordern
wir
werden anfordern
ihr
werdet anfordern
sie/Sie
werden anfordern
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde angefordert haben
du
wirst angefordert haben
er/sie/es
wird angefordert haben
wir
werden angefordert haben
ihr
werdet angefordert haben
sie/Sie
werden angefordert haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [anfordern]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
fordere an
du
forderst an
er/sie/es
fordere an
wir
forderen an
ihr
forderet an
sie/Sie
forderen an
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe angefordert
du
habest angefordert
er/sie/es
habe angefordert
wir
haben angefordert
ihr
habet angefordert
sie/Sie
haben angefordert
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde anfordern
du
werdest anfordern
er/sie/es
werde anfordern
wir
werden anfordern
ihr
werdet anfordern
sie/Sie
werden anfordern
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde angefordert haben
du
werdest angefordert haben
er/sie/es
werde angefordert haben
wir
werden angefordert haben
ihr
werdet angefordert haben
sie/Sie
werden angefordert haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
forderte an
du
fordertest an
er/sie/es
forderte an
wir
forderten an
ihr
fordertet an
sie/Sie
forderten an
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte angefordert
du
hättest angefordert
er/sie/es
hätte angefordert
wir
hätten angefordert
ihr
hättet angefordert
sie/Sie
hätten angefordert
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde anfordern
du
würdest anfordern
er/sie/es
würde anfordern
wir
würden anfordern
ihr
würdet anfordern
sie/Sie
würden anfordern
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde angefordert haben
du
würdest angefordert haben
er/sie/es
würde angefordert haben
wir
würden angefordert haben
ihr
würdet angefordert haben
sie/Sie
würden angefordert haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [anfordern]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
fordere an
ihr
fordert an
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [anfordern]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
